Albert Niemann (pediatra)

Albert Niemann (ur. 23 lutego 1880 w Berlinie, zm. 22 marca 1921 tamże) – niemiecki lekarz pediatra. Jako jeden z pierwszych opisał chorobę, znaną dziś jako choroba Niemanna-Picka. Bywa mylony z niemieckim chemikiem Albertem Niemannem(inne języki) (1834–1861), który jako pierwszy wyizolował kokainę^[1].

Albert Niemann

Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1880 Berlin
Data i miejsce śmierci	22 marca 1921 Berlin
profesor nauk medycznych
Specjalność: pediatria
Alma Mater	Reichsuniversität Straßburg
Profesura	1919
Uczelnia	Uniwersytet Berliński

Życiorys

Syn śpiewaka operowego Alberta Niemanna (1831–1917) i jego drugiej żony, aktorki Hedwig Raabe (1844–1905)^[2]. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Berlinie, Fryburgu Bryzgowijskim i Strassburgu. Od 1908 do 1918 roku pracował w klinice dziecięcej w Berlinie. W 1919 został profesorem nadzwyczajnym pediatrii^[3][4]. Zmarł nagle w wieku 41 lat, z powodu choroby mózgu, po nieudanej operacji^[5].

Był żonaty z pianistką Käthe Haupt (1882–1942), nie mieli dzieci. Po śmierci męża Käthe Niemann wyszła za mąż po raz drugi, za bankiera Oscara Wassermanna(inne języki) (1869–1934)^[6].

Wybrane prace

• Der Stoffwechsel bei exsudativer Diathese. Bonn: Marcus & Weber, 1914
• Das individuelle Moment in der Säuglingsernährung. Deutsche Medizinische Wochenschrift 45, 1915
• Ueber den Hygiene-Unterricht an „Sozialen Frauenschulen”. Deutsche Medizinische Wochenschrift 13, 1918
• Kompendium der Kinderheilkunde. Berlin: Karger, 1920
• Ueber den gegenwärtigen Stand der Lehre von der exsudativen Diathese. Deutsche Medizinische Wochenschrift 11, 1921