Aleksandr Ostrowski

Aleksandr Nikołajewicz Ostrowski (ros. Александр Николаевич Островский; ur. 31 marca^?/12 kwietnia 1823 w Moskwie, zm. 2 czerwca^?/14 czerwca 1886 w Szczełykowie) – pisarz-dramaturg, twórca rosyjskiej komedii obyczajowej, dyrektor teatru cesarskiego w Moskwie.

Aleksandr Ostrowski

Александр Николаевич Островский

Portret autorstwa Wasilija Pierowa (1871)
Imię i nazwisko	Aleksandr Nikołajewicz Ostrowski
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1823 Moskwa
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1886 Szczełykowo
Narodowość	Rosjanin
Język	rosyjski
Alma Mater	Uniwersytet Moskiewski
Dziedzina sztuki	dramat
Muzeum artysty	Dom-muzeum Ostrowskiego w Szczełykowie
Ważne dzieła
Burza

Życiorys

Autor sztuk społeczno-obyczajowych z życia kupiectwa moskiewskiego, dramatów historycznych oraz komedii satyrycznych. Nazywany „ojcem rosyjskiego teatru realistycznego”, wywarł znaczny wpływ na współczesną mu dramaturgię i teatr^[1]. Klasyk literatury rosyjskiej.

Wybrana twórczość[2]

• 1847 – Семейная картина (Siemiejnaja kartina) – debiut literacki
• 1849 – Kruk krukowi oka nie wykole (inne nazwy: Bankrut; Do wójta nie pójdziemy; Trafił swój na swego^[3]; ros. Свои люди – сочтёмся)
• 1856 – Intratna posada lub Łapownicy (ros. Доходное место)
• 1864, 1885 – Wojewoda (ros. Воевода)
• 1866 – Dmitrij Samozwaniec (ros. Дмитрий самозванец)
• 1868 – I koń się potknie (inne nazwy: Koń ma cztery nogi, a też się potknie; Pamiętnik szubrawca własnoręcznie przez niego napisany; Pamiętnik szubrawca, własną ręką napisany; Pamiętnik szubrawca; Nasz człowiek^[4]; ros. На всякого мудреца довольно простоты)
• 1860 – Burza (ros. Гроза) – polski przekład J. Jędrzejewicza
• 1863 – Pechowe dni (ros. Тяжелые дни)
• 1868 – Gorące serce (ros. Горячее сердце)
• 1869 – Wściekłe pieniądze lub Szalone pieniądze (ros. Бешеные деньги)
• 1870 – Las (ros. Лес)
• 1874 – Późna miłość (ros. Поздняя любовь)
• 1875 – Wilki i owce (ros. Волки и овцы)
• 1877 – Małżeństwo Bieługina (ros. Женитьба Белугина)
• 1878 – Panna bez posagu (ros. Бесприданница)
• 1878 – Ostatnia ofiara (ros. Последняя жертва)
• 1882 – Talenty i wielbiciele (ros. Таланты и поклонники)
• 1884 – Niewinni winowajcy (inne nazwy: Grzesznicy bez winy; Bez winy winni^[5]; ros. Без вины виноватые)