Aleksandra Michalak-Lewińska

Aleksandra Michalak-Lewińska, właśc. Aleksandra Maria Lewińska z domu Michalak (ur. 20 marca 1927^[1] w Klementynowie k. Piotrkowa Trybunalskiego^[2], zm. 22 czerwca 2022^[1][2]) – polska projektantka tkanin^[2].

Aleksandra Michalak-Lewińska

Data i miejsce urodzenia	20 marca 1927 Klementynów
Data śmierci	22 czerwca 2022
Miejsce spoczynku	Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie
Alma Mater	Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Łodzi
Odznaczenia

Grób Aleksandry Lewińskiej na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Życiorys

Ukończyła studia na Wydziale Włókienniczym w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem Marii Obrębskiej-Stieber (1953). Od 1951 pracowała w Zakładzie Tkanin Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Od 1960 pracowała w Zakładzie Estetyki Wnętrz IWP. W 1965 była stypendystką ONZ w Skandynawii, w następstwie czego zrealizowała prace i artykuły poświęcone wzornictwu fińskiemu. Od tego samego roku pracowała w Pracowni Barwy, gdzie opracowywała m.in. zagadnienia kolorystyki dla szkół podstawowych, od 1967 zaś kolorystyki naczyń emaliowanych. W latach 1969–1970 pracowała w Zakładzie Środowiskowych Inwencji Plastycznych IWP, podlegającym Wandzie Telakowskiej, w ramach którego organizowała amatorskie robotnicze zespoły twórcze na terenie Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. W latach 1971–1982 pracowała w Zakładzie Barwy i Światła IWP, gdzie realizowała m.in.: atlasy i wzorniki barw odnoszące się do wyposażenia wnętrz mieszkalnych, oceny barwności w architekturze i opracowanie tabel barw środowiska przyrodniczego. Od 1980 była członkinią międzyzakładowego Zespołu zajmującego się tematem standaryzacji we wzornictwie^[2].

Jednocześnie, w trakcie pracy w IWP była inspektorką wzornictwa w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego (1952–1953), następnie konsultantką w Zjednoczeniu Tkanin Jedwabnych i Dekoracyjnych (1954–1967), kierowniczką artystyczną i projektantką w Zakopiańskich Warsztatach Wzorcowych „Cepelia” (1955–1972) oraz główną specjalistką ds. wzornictwa w Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie (1972–1989)^[2].

Życie prywatne

Pochowana została na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera: O-I-12, rząd: 4, grób: 7)^[1].

Działalność artystyczna

Była projektantką tkanin unikatowych, m.in. kilkudziesięciu wzorów gobelinów, kilimów, sumaków i dywanów. Jej prace są elementem stałej ekspozycji wzornictwa w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Były wystawiane na wystawach krajowych i zagranicznych, w tym m.in.:

• „Wiecznie Młode-Polski Vintage” (2007);
• „Chcemy być nowocześni” (2011);
• Wystawa w Galerii WZ w Warszawie (2021^[2]).

Publikacje

• Zarys technologii druku na tkaninie. Warszawa: Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego (współautor: Bolesław Tarchalski, 1964)
• Drogi do fińskiego wzornictwa. Warszawa: Instytut Wzornictwa Przemysłowego (1989)^[2]

Odznaczenia

• Srebrny Krzyżem Zasługi,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”^[2].