Aleksandra z Potockich Potocka

Aleksandra z Potockich Potocka herbu Pilawa (ur. 14 marca^?/26 marca 1818 w Petersburgu, zm. 6 stycznia 1892 w Warszawie) – właścicielka dóbr wilanowskich, działaczka charytatywna, malarka.

Aleksandra Potocka

Karl de Blaas, Portret Aleksandry Potockiej z około 1852 roku.
Pilawa
Rodzina	Potoccy herbu Pilawa
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1818 Petersburg
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1892 Warszawa
Ojciec	Stanisław Potocki
Matka	Katarzyna Branicka
Mąż	August Potocki

Pałac Potockich w Międzyrzecu Podlaskim

Życiorys

Była córką Stanisława Septyma Potockiego i Katarzyny z Branickich.

Osierocona w dzieciństwie, była wychowywana przez swoją ciotkę Zofię z Branickich Potocką. Około roku 1836 została damą dworu cesarskiego w Petersburgu, a w 1840^[1] poślubiła Augusta Potockiego, właściciela Wilanowa. Wspólnie z mężem dbali o odnowienie rezydencji wilanowskiej i wzbogacenie tamtejszych zbiorów sztuki. W latach 1857–1870 polecili przebudować w stylu neorenesansowym według projektu Henryka Marconiego kościół parafialny w Wilanowie.

Wspierała finansowo akcje Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Opracowała Rodowód Pilawitów Potockich w męskim pogłowiu z opuszczeniem niewiast i linii wygasłych od Macieja aż do 15 stycznia 1879 żyjących (Kraków 1879). Wspierała finansowo wydanie tzw. Albumu wilanowskiego^[2]. Była członkiem trzeciego zakonu św. Franciszka pod imieniem Salomei.

Podobno w czasie remontu pałacu w latach siedemdziesiątych XIX wieku kazała usunąć ze ścian galerii południowej freski skąpo odzianych muz. Miała osobiście spalić pochodzące ze zbiorów Szczęsnego Potockiego ryciny i książki, które uznała za obsceniczne^[3].

Została pochowana w kaplicy kościoła wilanowskiego nad kryptą Potockich. Wilanów przekazała w testamencie Ksaweremu Branickiemu, mężowi Anny Potockiej z Krzeszowic. Dobra Międzyrzec przekazała Potockim z Krzeszowic, a utworzoną przez siebie ordynację teplicką Konstantemu Józefowi Potockiemu.

Zobacz też

• Potoccy