Aleksy Piątkiewicz

Aleksy Piątkiewicz (ur. 11 lutego 1911 w Ostrogu na Wołyniu, zm. 1994) – polski specjalista w dziedzinie budowy i konstrukcji maszyn, profesor Politechniki Łódzkiej.

Aleksy Piątkiewicz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1911 Ostróg
Data śmierci	1994
Profesor doktor
Specjalność: budowa i konstrukcja maszyn roboczych ciężkich, dynamika maszyn
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1954
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres zatrudn.	1945–1981
Dziekan
Wydział	Mechaniczny PŁ
Okres spraw.	1956–1958
Poprzednik	Michał Skarbiński
Następca	Jerzy Leyko
Prorektor ds. nauki
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres spraw.	1959–1962
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 11 lutego 1911 roku^[1] jako syn Aleksego^[2]. W 1938 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika na Oddziale Konstrukcyjnym Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej i podjął pracę w Katedrze Dźwignic. Równocześnie pracował w przemyśle – od 1937 roku był zatrudniony w Warszawskiej Fabryce Zakładów Ostrowieckich jako konstruktor, a następnie kierownik grupy konstrukcyjnej i zastępca szefa działu.

W czasie okupacji mieszkał w Częstochowie, gdzie uczestniczył w tajnym nauczaniu politechnicznym na poziomie akademickim.

W 1945 roku rozpoczyna pracę w Katedrze Dźwignic Politechniki Łódzkiej jako zastępca profesora^[3]. W 1947 roku został powołany na stanowisko profesora oraz kierownika Katedry Dźwignic. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1954, a profesora zwyczajnego w roku 1965. Był prodziekanem (1952–1954) i dziekanem (1956–1958) Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej, a w latach 1959–1962 prorektorem do spraw nauki. Był promotorem 4 prac doktorskich. W latach 1970–1976 był dyrektorem Instytutu Konstrukcji Maszyn. Szczególnie cenny jest jego dorobek w dziedzinie tworzenia naukowych podstaw projektowania i obliczania mechanizmów i ustrojów nośnych dźwignic.

Szeroka była jego współpraca z przemysłem – szczególnie 40-letnia i najbardziej aktywna z Centralnym Biurem Konstrukcji Maszynowych w Bytomiu, przekształconym następnie w Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych „Detrans”, gdzie do końca swego życia był członkiem rady naukowej i jej wiceprzewodniczącym. Był członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN, członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, członkiem zespołu programowego „Mechanika” oraz członkiem kolegium redakcyjnego „Przeglądu Mechanicznego”. Po przejściu na emeryturę w 1981 roku w dalszym ciągu utrzymywał kontakt z Politechniką Łódzką.

Zmarł w 1994 roku.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (13 lipca 1955)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[4]