Alfred Bursche

Alfred Bursche (ur. 16 listopada 1883 w Zgierzu, zm. 15 stycznia 1942 w KL Mauthausen-Gusen) – polski prawnik.

Alfred Bursche

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1883 Zgierz
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 1942 KL Mauthausen-Gusen
Narodowość	polska
Rodzice	Ernest Wilhelm Bursche, Maria Matylda z d. Harmel
Dzieci	Jan, Anna Bursche-Lindnerowa

Był synem proboszcza ewangelicko-augsburskiego w Zgierzu, późniejszego superintendenta w Płocku Ernesta Wilhelma Bursche z jego drugiego małżeństwa z Marią Matyldą z domu Harmel.

Był prawnikiem, aktywnie uczestniczył w życiu społeczności ewangelickiej w Polsce. M.in. w 1920 uczestniczył w zebraniu założycielskim Towarzystwa do Badania Dziejów Reformacji w Polsce^[1]. Był członkiem Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (z nominacji biskupa Juliusza Burschego) powołanego po wejściu w życie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 25 listopada 1936 o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Został wówczas członkiem Wydziału Synodalnego, będącego stałą reprezentacją Synodu poza sesjami^[2][3].

17 października 1939 aresztowany przez Gestapo, został osadzony w więzieniu na Pawiaku. Następnie zesłany do KZ Sachsenhausen a później do KZ Mauthausen, gdzie został skierowany do pracy w kamieniołomie. Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja E, grób 13)^[4].

Był ojcem inżyniera-mechanika Jana Bursche i córki Anny, późniejszej mistrzyni Polski w łyżwiarstwie figurowym.