Alina Rossman

Alina Bronisława Rossman (ur. 26 grudnia 1905 w Warszawie, zm. 13 lutego 1948 tamże) – członek tajnej Organizacji Polskiej, przywódczyni konspiracyjnej organizacji Wiara i Wola, ps. "Maria".

Alina Rossman

„Maria”

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1905 Warszawa
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1948 Warszawa
Przyczyna śmierci	nowotwór

Grób Aliny i Henryka Rossmanów na Starych Powązkach w Warszawie

Rodzina

Była córką Cezarego Łukaszewicza (1864-1939, inżynier, pracownik Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych) i Aliny Leontyny z domu Kaznowska. Miała brata Cezarego. W 1927 wyszła za mąż za adwokata Henryka Rossmana, działacza Obozu Wielkiej Polski i przyszłego współzałożyciela Obozu Narodowo-Radykalnego. W 1928 urodziła córkę Alinę Helenę (zamężna Cybulska, zmarła 7 grudnia 2020^[1]), a w 1933 syna Krzysztofa (zmarł 31 marca 2011^[2], w 1951 został skazany za działalność antypaństwową na 3 lata więzienia - założył z kolegami w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego Klub Wykolejeńców^[3])^[4][5].

Wykształcenie i praca zawodowa

Uczęszczała do Gimnazjum Anny Jakubowskiej w Warszawie, w którym w 1923 zdała maturę. Następnie zaczęła pracować, udzielała korepetycji, w 1924 ukończyła kurs maszynopisania i stenografii. Władała biegle językiem francuskim i niemieckim. Po śmierci męża w 1937 podjęła pracę w sekretariacie głównego pisma ONR "ABC". W tym czasie została członkiem sekcji kobiecej Organizacji Polskiej, będącej tajną nadbudową polityczną ONR^[4][5].

II wojna światowa

W czasie okupacji niemieckiej w 1940 r. utworzyła kobiecą organizację Orzeł Biały (przemianowaną w 1941 r. na „Wiarą i Wolą“^[6]), która podlegała Grupie "Szańca", czyli konspiracyjnej kontynuacji ONR. Współorganizowała jej okręgi: warszawski, kielecki, lubelski, częstochowski i lwowski, którego jednak ostatecznie nie udało się uruchomić^[4].

Okres powojenny i represje

Po zakończeniu wojny pozostała w konspiracji. Od sierpnia 1945 współpracowała z ostatnim Komendantem Głównym Narodowych Sił Zbrojnych. 19 marca 1947 została aresztowana przez UB. W połowie czerwca tego roku ciężko zachorowała (nowotwór). 8 września z tego względu uchylono jej areszt tymczasowy i przewieziono do Szpitala Wolskiego, gdzie stale przebywała pod strażą funkcjonariuszy UB. 13 lutego 1948 zmarła^[7][8].