Skórkobłonka czerwonawa

Skórkobłonka czerwonawa (Amylocorticium subincarnatum (Peck) Pouzar) – gatunek grzybów z rodziny Amylocorticiaceae^[1].

Skórkobłonka czerwonawa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	Amylocorticiales
Rodzina	Amylocorticiaceae
Rodzaj	skórkobłonka
Gatunek	skórkobłonka czerwonawa
Nazwa systematyczna
Amylocorticium subincarnatum (Peck) Pouzar Česká Mykologie 13(1): 11 (1959)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amylocorticium, Amylocorticiaceae, Amylocorticiales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Takson ten w 1889 roku opisał Charles Horton Peck, nadając mu nazwę Corticium subincarnatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Zdeněk Pouzar w 1959 r.^[1] Synonimy^[2].

• Amylocorticium subincarnatum f. crassum Parmasto 1968
• Corticium subincarnatum Peck 1889
• Peniophora subincarnata (Peck) Litsch. 1939

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Charakterystyka

Grzyb kortycjoidalny o jednorocznym, rozpostartym owocniku. Jest łatwy do zidentyfikowania. Charakteryzuje się żółtoróżowawą barwą, a jego zarodniki pod wpływem jodu barwią się na szaro. Zsekwencjonowano jego genom w ramach projektu „1000 Fungal Genomes – Deep Sequencing of Ecologically-relevant Dikarya”^[4].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie skórkobłonki czerwonawej w Ameryce Północnej, Europie, Rosji i Korei^[5]. W Polsce gatunek rzadki. Do 2003 r. znane były tylko dwa stanowiska (w Puszczy Augustowskiej i Puszczy Białowieskiej). Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia^[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Chorwacji, Norwegii, Szwecji, Finlandii^[4].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny^[3]. Występuje w lasach liściastych i mieszanych na martwym drewnie. W Polsce obserwowany na leżących na ziemi pniach świerka pospolitego od sierpnia do września^[3]. Powoduje zgniliznę brunatną drewna. Źle znosi wyręby i występuje głównie w starodrzewach^[4]