Anatolij Demjanenko

Anatolij Wasylowycz Demjanenko, ukr. Анатолiй Васильович Дем'яненко, ros. Анатолий Васильевич Демьяненко, Anatolij Wasiljewicz Diemjanienko (ur. 19 lutego 1959 w Dniepropetrowsku) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, były reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Anatolij Demjanenko

Анатолiй Дем'яненко

Pełne imię i nazwisko	Anatolij Wasylowycz Demjanenko
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1959 Dniepropetrowsk
Wzrost	179 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1971–1975 Dnipro Dniepropetrowsk
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1976–1978 Dnipro Dniepropetrowsk 20 (1) 1979–1990 Dynamo Kijów 333 (28) 1991 1. FC Magdeburg 3 (0) 1991–1992 Widzew Łódź 13 (0) 1992 Dynamo Kijów 14 (1) W sumie: 383 (30)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 0000–1980  ZSRR U-21  ? (?) 1981–1990  ZSRR 80 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993 CSK ZSU Kijów 1993 CSKA-Borysfen Kijów (asystent) 1993–2005 Dynamo Kijów (asystent) 2005–2007 Dynamo Kijów 2008 Neftçi PFK 2010–2011 Nasaf Karszy 2012–2013 Wołyń Łuck 2020 FC Nitra
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę piłkarską rozpoczął w drużynie Dnipro Dniepropietrowsk w 1975 r. Na początku 1979 roku został zawodnikiem Dynama Kijów. Od początku stał się filarem defensywy kijowian. Z Dynamem sięgnął po najwyższe nagrody. W 1986 roku Dynamo zagrało w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. Kapitanem drużyny z Kijowa był właśnie Demjanenko. Ostatecznie ekipa Walerego Łobanowskiego pokonała Atlético Madryt 3:0 (bramki zdobyli: Zawarow, Błochin i Jewtuszenko). W lidze ZSRR rozegrał 322 mecze i strzelił 28 goli.

W 1991 roku wyjechał do Niemiec i został zawodnikiem 1. FC Magdeburg, ale jak większość radzieckich zawodników wyjeżdżających z ZSRR po pieriestrojce nie sprawdził się na zachodzie (w drużynie tej rozegrał zaledwie trzy spotkania). W sezonie 1991/1992 występował w Widzewie Łódź. W lidze polskiej zagrał trzynaście razy. Latem 1992 roku powrócił do Dynama Kijów, w którym w rundzie jesiennej zagrał 14 razy i strzelił 1 gola. Po jesieni sezonu 1992/1993 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji ZSRR rozegrał 80 meczów, strzelił 6 goli; grał na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1986 roku, był także wicemistrzem Europy z RFN (1988); na obu imprezach pełnił funkcję kapitana drużyny prowadzonej przez Walerego Łobanowskiego.

Kariera trenerska

Karierę trenera rozpoczął w 1993 roku, kiedy to na krótko został trenerem CSK ZSU Kijów/CSKA-Borysfen Kijów. Później trafił do Dynama, gdzie w sztabie szkoleniowym jest nieprzerwanie od 1993 roku, będąc asystentem kolejnych trenerów: Jożefa Sabo, Walerego Łobanowskiego, Ołeksija Mychajłyczenki i Leonida Burjaka. Pierwszym trenerem Dynama jest od 8 grudnia 2005 roku. Do tej pory zdobył Puchar Ukrainy (2006), wicemistrzostwo Ukrainy (2006) oraz Superpuchar Ukrainy (2006). W tym samym roku wywalczył (po dwumeczu z Fenerbahçe SK) także awans do Ligi Mistrzów. W 2008 do 23 sierpnia trenował azerski Neftçi PFK. 9 sierpnia 2010 objął stanowisko głównego trenera uzbeckiego klubu Nasaf Karszy^[1]. 8 stycznia 2012 zmienił klub na Wołyń Łuck^[2]. 26 kwietnia 2013 roku za obopólną zgodą kontrakt został anulowany^[3]. 6 stycznia 2020 roku stał na czele FC Nitra^[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR (5x): 1980, 1981, 1985, 1986, 1990
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1982, 1985, 1987, 1990
• zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986

Sukcesy reprezentacyjne

• mistrz Europy U-21: 1980
• wicemistrz Europy: 1988
• uczestnik Mistrzostw Świata: 1982, 1986, 1990

Sukcesy trenerskie

• mistrz Ukrainy: 2007
• wicemistrz Ukrainy: 2006
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 2006, 2007
• zdobywca Superpucharu Ukrainy: 2006, 2007
• zdobywca Pucharu AFC: 2011

Sukcesy indywidualne

• najlepszy piłkarz ZSRR: 1985
• najlepszy piłkarz Ukrainy: 1982, 1985
• 9-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1979 (nr 3), 1980 (nr 2), 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988.

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1979
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1980
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1986
• Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[5]
• Order „Za zasługi” II klasy: 2006^[6].