Andrés Bonifacio urodził się 30 listopada 1863 w manilskiej Tondzie(inne języki)^[1]^[2]. Wokół jego dzieciństwa, dorastania oraz edukacji narosło wiele nieporozumień i niejasności. Pracował w kilku firmach zagranicznych, występował też na deskach amatorskiego teatru^[3]. Wcześnie zaangażował się w działalność niepodległościową, należał do założonej przez José Rizala Ligi Filipińskiej. Wstąpił także w szeregi krajowego wolnomularstwa. 7 lipca 1892 utworzył Katipunan, tajne stowarzyszenie, którego celem było wyzwolenie Filipin spod panowania hiszpańskiego^[4]. Od 1895 stał też na jego czele. W sierpniu 1896, po zdekonspirowaniu przez władze kolonialne, zdecydował się na otwarte wystąpienie zbrojne przeciwko Hiszpanom. Był najwyższym przywódcą filipińskich wojsk powstańczych w początkowym okresie rewolucji filipińskiej^[5]. Z czasem na skutek porażek na polach bitew oraz walk frakcyjnych stracił władzę i wpływy. Został oskarżony o zdradę i rozstrzelany z rozkazu generała Emilio Aguinaldo 10 maja 1897^[6].

Poeta i pisarz, pozostawił po sobie utwory takie jak Pag-ibig sa Tinubuang Lupa i Ang Dapat Mabatid ng Mga Tagalog^[7]. Dwukrotnie lub trzykrotnie żonaty^[8]^[9]. Jedną z jego małżonek była Gregoria de Jesus^[10]. Powszechnie uznawany jest za bohatera narodowego Filipin, rocznica jego narodzin obchodzona jest w tym kraju jako Dzień Bonifacia^[11]^[12]. Uwieczniony w filipińskim kinie, jak również na monetach i banknotach filipińskiego peso^[13]^[14]^[15]. Jego imię noszą ulice w kilku miastach na archipelagu^[16]^[17].

Życiorys

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia