Procopio Bonifacio

Procopio Bonifacio (ur. 1873, zm. 10 maja 1897^[1]) – filipiński działacz niepodległościowy.

Procopio Bonifacio

Data urodzenia	1873
Data śmierci	10 maja 1897
Zawód, zajęcie	działacz niepodległościowy

Życiorys

Urodził się w manilskiej Tondzie(inne języki) jako drugie najmłodsze z pięciorga dzieci Santiaga Bonifacio i Cataliny de Castro. Wcześnie osierocony, imał się różnych zajęć. Wytwarzał i sprzedawał między innymi papierowe wachlarze oraz drewniane laski. Wreszcie dzięki kontaktom najstarszego brata udało mu się dostać pracę na stacji kolejowej w Tutuban(inne języki)^[1].

Wcześnie włączył się w działalność Katipunanu, tajnej organizacji, której celem było wyzwolenie Filipin spod kolonialnego panowania Hiszpanii^[2]. Nie bez znaczenia był tutaj i fakt, iż jednym ze współzałożycieli a od 1895 najwyższym przywódcą był jego starszy brat Andrés^[3]. Stanął na czele lokalnych struktur organizacji w rodzinnym Tondo, przewodząc jej oddziałowi znanemu jako Tanglaw. Wraz z Emilio Jacinto(inne języki) oraz Candido Tironą(inne języki) włączył się w konspiracyjne działania grupy w Cavite. Wniósł przy tym istotny wkład w ekspansję Katipunanu w Imus, Novelecie(inne języki) a także Kawit(inne języki). Pomagał też w zdobywaniu funduszy, niekiedy w niekonwencjonalny sposób. W 1895 udało mu się na przykład przekonać dwóch powracających właśnie z Australii Filipińczyków, by swą wygraną w loterii przeznaczyli na zakup prasy drukarskiej dla Katipunanu^[1].

Był naocznym świadkiem wybuchu rewolucji filipińskiej z 1896^[4]. W kolejnych miesiącach został uwikłany w walki frakcyjne między swoim bratem, najwyższym przywódcą antyhiszpańskiego zrywu w pierwszych miesiącach a generałem Emilio Aguinaldo. W ich też wyniku został pojmany i oskarżony o zdradę^[5]. Pospiesznie osądzony a następnie stracony w górach nieopodal Maragondon(inne języki)^[6][7]. Zapisał się w filipińskiej pamięci zbiorowej, postawiono mu pomnik w Maragondon^[8].