Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Andriej Bitow
rosyjski pisarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Andriej Gieorgijewicz Bitow (ros. Андрей Георгиевич Битов; ur. 27 maja 1937 w Leningradzie, zm. 3 grudnia 2018 w Moskwie[1]) – rosyjski pisarz. Jeden z twórców postmodernizmu w literaturze rosyjskiej oraz almanachu Metropol. W swoich utworach podejmuje problematykę moralną w środowisku inteligencji stosując technikę tzw. strumienia świadomości[2].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 27 maja 1937 w Leningradzie, na Pietrogradzkiej Stronie, ZSRR (obecnie Sankt-Petersburg). Ojciec G.L. Bitow był architektem, matka O.A. Bitow (z domu Kiedrowa) adwokatem. Miał brata Olega – słynnego radzieckiego tłumacza i dziennikarza w zakresie międzynarodowych stosunków. Według jego słów, oprócz narodowości rosyjskiej, jest też Czerkiesem w piątym pokoleniu[3].
W trakcie II wojny światowej i blokady Leningradu, w 1942 roku został wywieziony za Ural i potem do środkowej Azji. W 1944 roku powrócił do rodzinnego miasta.
W 1954 roku ukończył Liceum nr 213 – pierwsze w Leningradzie, które nauczało szereg przedmiotów w języku angielskim.
W 1955 roku zaczął studia w Leningradzkim Instytucie Górniczym. Został wykreślony z listy studentów przez władzę za „niepożądane elementy” i w latach 1957–1958 pracował w batalionie budowlanym. W 1958 roku wrócił na uczelnię i ukończył studia na wydziale geologiczno-poszukiwawczym w 1962 roku.
Zaczął pisać wiersze jeszcze na studiach w 1956 roku, kiedy wstąpił do kółka literackiego LITO na swojej uczelni, którym kierował Gleb Siemionow – poeta, mentor leningradzkich debiutantów. Wiersze zostały wydane w drugim zbiorze poetyckim LITO, który został spalony na rozkaz komitetu partyjnego uczelni latem 1957 roku.
Po studiach przepracował mniej niż rok jako wiertniczy w Niewskiej Geologicznej Partii w Przesmyku Karelskim. W wieku 25 lat poświęcił się całkowicie pisarstwu.
Naśladując Wiktora Golawkina, zaczął pisać krótkie opowiadania absurdu, opublikowane dopiero w latach 90. XX w. Często w wywiadach opisywał siebie jako nieprofesjonalnego pisarza, chociaż należał od 1965 roku do Związku Pisarzy ZSRR.
W latach 1960–1978 wydał około 10 książek z prozą.
W związku z opublikowaniem w 1978 roku w USA powieści Dom Puszkina i uczestnictwem w tworzeniu almanachu Metropol, dostał zakaz publikowania w ZSRR do 1986 roku.
Jego los zdecydowanie poprawił się w czasach pieriestrojki. Od 1987 roku ponownie publikował w ZSRR – wydano powieść Dom Puszkina; zaczął wyjeżdżać za granicę, prowadzić wykłady, sympozja, zajął się działalnością na rzecz obrony prawa. W 1988 roku wziął udział w tworzeniu rosyjskiego Pen-Clubu, a od 1991 był jego prezesem. W 1991 roku był jednym z twórców nieformalnego stowarzyszenia „BaGaŻ” (oprócz niego byli to jeszcze Bella Achmadulina, Iosif Aleszkowski i Michaił Żwanieckij).
W latach 1992–1993 był stypendystą Wissenschaftskolleg zu Berlin[4][5].
W 1997 roku został doktorem honoris causa Państwowego Uniwersytetu w Erywaniu oraz honorowym obywatelem Erywania.
Remove ads
Twórczość
|
|
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads