Andrzej (Suchenko)

Andrzej, imię świeckie: Jewhen Aleksandrowicz Suchenko (ur. 23 sierpnia^?/5 września 1900 w Ozerianach, zm. 17 czerwca 1973 w Pieczorach) – ukraiński biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Andrzej

Jewhen Suchenko
Arcybiskup omski i tiumeński
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	5 września 1900 Ozeriany
Data i miejsce śmierci	17 czerwca 1973 Pieczory
Miejsce pochówku	Monaster Pskowsko-Pieczerski
Arcybiskup omski i tiumeński
Okres sprawowania	1969–1972
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia omska i tiumeńska
Śluby zakonne	27 listopada 1932
Diakonat	6 grudnia 1927
Prezbiterat	25 grudnia 1927
Nominacja biskupia	12 grudnia 1947
Chirotonia biskupia	25 lutego 1948

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 lutego 1948
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Objawienia Pańskiego
Konsekrator	Aleksy I
Współkonsekratorzy	Mikołaj (Jaruszewicz), Jan (Sokołow), Grzegorz (Czukow), Filip (Stawicki), Jan (Bratolubow), Manuel (Lemieszewski), Andrzej (Komarow), Pitirim (Swiridow), Juwenaliusz (Kilin), Makary (Dajew), Tobiasz (Ostroumow), Onezyfor (Ponomariow), Hermogen (Kożyn), Guriasz (Jegorow), Aleksander (Winogradow)
Współkonsekrowani biskupi Nestor (Tuhaj) 6 grudnia 1953 Eumeniusz (Chorolski) 28 lutego 1954 Józef (Sawrasz) 4 sierpnia 1957 Alipiusz (Chotowicki) 14 czerwca 1958

Życiorys

W 1918 ukończył III gimnazjum w Kijowie. W roku następnym podjął studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej, które przerwał w 1920, w momencie likwidacji Akademii przez władze bolszewickie. Naukę teologii kontynuował indywidualnie, pod kierunkiem dawnych wykładowców Akademii, będąc równocześnie hipodiakonem biskupa kijowskiego Jerzego. 6 grudnia 1927 został wyświęcony na diakona przez arcybiskupa Bazylego (Bogdaszewskiego), z zachowaniem celibatu. 25 grudnia 1927 biskup Jerzy (Delijew) wyświęcił go na kapłana i skierował do pracy duszpasterskiej w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Nowym Bykowie. Od 1930 pracował w cerkwi św. Andrzeja w Kijowie.

27 listopada 1932 arcybiskup kijowski Sergiusz (Griszyn) przyjął od niego wieczyste śluby mnisze, nadając mu imię Andrzej na cześć św. Andrzeja Apostoła. 6 grudnia tego samego roku hieromnich Andrzej otrzymał godność igumena. Od 1933 do 1934 służył w cerkwi Trójcy Świętej w Nosowkach. W 1934 otrzymał godność archimandryty. Przez kolejne trzy lata pracował w różnych parafiach eparchii czernihowskiej, kijowskiej i kostromskiej.

W 1937 został aresztowany i skazany na osiem lat łagru. Karę odbywał w obozie w mieście Irbit (Siewuralłag). Mimo upływu wyroku w 1945, został zwolniony dopiero w roku następnym. Od 1947 służył w soborze Zwiastowania w Charkowie.

12 grudnia 1947 otrzymał nominację biskupią i 25 lutego 1948 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa czerniowieckiego i bukowińskiego, w której jako główny konsekrator wziął udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy. Od 1954 był biskupem winnickim. Po roku został przeniesiony na katedrę czernihowską, zaś w 1956 otrzymał godność arcybiskupią.

W 1961 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, na własną prośbę hierarchy, przeniósł go w stan spoczynku. Prośba arcybiskupa Andrzeja była związana z faktem, iż wysunięto przeciwko niemu fałszywe zarzuty przestępstw ekonomicznych oraz "nieobyczajnego prowadzenia się". W 1961 został skazany na osiem lat łagru. Przyczyną, dla których został poddany represjom, był fakt, iż duchowny w zdecydowany sposób przeciwstawiał się zamykaniu na terenie jego eparchii kolejnych cerkwi i klasztorów. Wyrok odbywał w łagrze na terenie republiki Komi. W 1964 nałożony na niego wyrok został skrócony do pięciu lat. W 1967 został zwolniony ; Synod nakazał mu zamieszkanie w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim. W 1968 arcybiskup Andrzej zwrócił się do patriarchy Aleksego z prośbą o powierzenie mu jednej z wakujących katedr i w 1969 został arcybiskupem omskim i tiumeńskim.

W 1971 uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w czasie którego wyszło na jaw, iż wskutek pobytu w łagrze zachorował psychicznie. W związku z tym w 1972 został ponownie przeniesiony w stan spoczynku i skierowany do Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego. Zmarł 17 czerwca 1973 i został pochowany na terenie klasztoru.

Bibliografia

• Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].