Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Anna Prucnal
polska aktorka i piosenkarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Anna Magdalena Prucnal-Michaud (ur. 1 stycznia 1940 w Warszawie[1]) – polska aktorka i piosenkarka, mieszkająca we Francji. W Polsce pamiętana głównie z roli Krysi Kowalskiej w komedii Leonarda Buczkowskiego Smarkula, jedyna polska aktorka występująca u Federico Felliniego.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Córka Jana i Wiktorii[1]. Ukończyła warszawską Akademię Muzyczną. Studiowała w berlińskiej Komische Oper u reżysera Waltera Felsensteina. W latach 60. XX w. była solistką Teatru Wielkiego w Warszawie, występowała także w kabaretach: STS, Pod Egidą i Dudek. Zagrała w bułgarskim filmie Słońce i cień oraz w kilku filmach produkcji NRD, gdzie cieszyła się popularnością jako aktorka filmowa i piosenkarka.
W grudniu 1970 wyemigrowała do Francji, gdzie zamieszkała. We Francji Anna Prucnal jest znana jako pieśniarka i aktorka teatralna i filmowa. Jest jedyną polską aktorką, która zagrała w filmie Federico Felliniego (w Mieście kobiet, 1980). Koncertowała m.in. w paryskiej Olympii (1981) i Theatre de la Ville (1979), w Kanadzie, Belgii i Japonii; wielokrotnie występowała na festiwalu w Awinionie, grała także w spektaklach operowych (dzieła Weilla, Poulenca, Claude'a Prey). Śpiewa piosenki w kilku językach: francuskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i włoskim (pisał dla niej m.in. Georges Moustaki) do tekstów m.in. Aleksandra Wertyńskiego, Władimira Majakowskiego, Bułata Okudżawy i żydowskie.
W 1974 zagrała Annę Planetę, wyuzdaną proletariuszkę w awangardowym francusko-niemiecko-kanadyjskim filmie Sweet movie jugosłowiańskiego reżysera Dušana Makavejeva. W PRL uznano film za pornograficzny i antykomunistyczny, skutkiem czego ustanowiono zapis cenzorski na nazwisko Anny Prucnal. Zalecenia cenzorskie dotyczące aktorki zanotował Tomasz Strzyżewski, który w swojej książce o peerelowskiej cenzurze opublikował notkę informacyjną z 17 sierpnia 1974 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wytyczne dla cenzorów głosiły:
„Aż do odwołania nie należy dopuszczać do publikacji żadnych materiałów o aktorce Annie Prucnal (reklamujących lub przypominających osobę aktorki, jak również prezentujących jej osiągnięcia i sukcesy artystyczne za granicą)”.[2]
Dodatkowo władze komunistyczne odebrały jej polski paszport.
W 1989, po kilkunastu latach nieobecności, przyjechała do Polski, towarzysząc prezydentowi Francji François Mitterrandowi w jego oficjalnej wizycie państwowej. Dała wtedy koncert na placu Zamkowym w Warszawie.
27 kwietnia 2010 wystąpiła z recitalem w warszawskim Och-Teatrze przy ul. Grójeckiej.
Remove ads
Życie prywatne
Od kwietnia 1962 była żoną Andrzeja Jareckiego. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[3]. Drugim mężem został pisarz i reżyser Jean Mailland. Ma syna Piotra, reżysera, i wnuczkę Alicję.
Filmografia
Remove ads
Role teatralne
- 1971 Le Petit Mahagonny
- 1971 La Vie parisienne
- 1972 Les Sept péchés capitaux
- 1972 Donna Mobil
- 1973 Le Creux de la vague
- 1973 Les Quatre jumelles
- 1974 Ubu à l'opéra
- 1975 A.A. Les théâtres d'Adamov
- 1975 Folies bourgeoises
- 1975 L'Homme occis
- 1975 Les Nuits de Paris
- 1976 La Grand-mère française
- 1977 Jacques ou la soumission
- 1977 Travail à domicile
- 1978 Remagen
- 1978 Kabaret
- 1984 La Belle Hélène
- 1984 La Voix humaine
- 1986 Ghetto
- 1987 Enchaînés
- 1988 Réveille-toi Philadelphie
- 1990 L'Opéra de quat'sous
- 1991 La Chambre
- 1992 Monsieur Brecht
- 1993 La Voix humaine
- 1994 Les Lendemains qui chantent faux
- 1996 Gernika 1937, une revue lyrique
- 1999 Le Cirque de Giuseppe
- 2000 Le Chant du cygne et autres histoires
- 2002 L'Etranger de la ville
- 2003 Le Mal rouge et or
- 2004 Anna Prucnal dit Jean Cocteau
- 2005 Les Monologues du vagin
Remove ads
Dyskografia
- 1967 Letkiss-Boy
- 1967 Träume sind so wunderschön
- 1979 Félicité
- 1979 L'Été
- 1980 Théâtre de la ville
- 1981 Avec Amour
- 1982 Loin de Pologne
- 1984 L'âge de cœur
- 1987 Rêve d'ouest, rêve d'est
- 1987 Ivre vive - Luna moon
- 1988 Concert 88
- 1993 Monsieur Brecht
- 1993 C'était à Babelsberg
- 1995 Dédicaces
- 1995 L'intégrale
- 1996 Rêve d'Ouest - Rêve d'Est
- 1998 Anna Prucnal chante Vertynski
- 1999 Les années fatales
- 2001 Le Cirque de Giuseppe
- 2002 Je vous aime
- 2006 Monsieur Brecht
- 2006 Rêve d'ouest - Rêve d'est
Remove ads
Publikacje książkowe
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads