Archipelag Aleksandra

Archipelag Aleksandra (ang. Alexander Archipelago) – archipelag u południowo-wschodnich wybrzeży stanu Alaska. W jego skład wchodzi około 1100 wysp, które powstały w wyniku zalania nadbrzeżnych pasm górskich z powodu podniesienia się poziomu wody Oceanu Spokojnego. Wyspy oddzielone są od siebie i stałego lądu głębokimi cieśninami o charakterze fiordów. Wyspy mają łączną powierzchnię ok. 35 tys. km², są górzyste i gęsto zalesione.

Archipelag Aleksandra

Zdjęcie satelitarne Archipelagu Aleksandra zimą
Kontynent	Ameryka Północna
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Alaska
Akwen	Ocean Spokojny
Wyspy	Wyspa Księcia Walii, Wyspa Cziczagowa, Wyspa Admiralicji,
Liczba wysp	1100
Powierzchnia	35 000 km²
Populacja  • liczba ludności	37159
Mapa
Położenie na mapie Alaski Archipelag Aleksandra
Położenie na mapie Ameryki Północnej Archipelag Aleksandra
56°40′N 134°05′W

Największe wyspy archipelagu to: Wyspa Księcia Walii, Wyspa Cziczagowa, Wyspa Baranowa, Wyspa Admiralicji, Wyspa Kupriejanowa i Revillagigedo. Jedna z mniejszych wyspy archipelagu nosi imię Kościuszki. W archipelagu tym znajduje się również Woewodski Island(inne języki), która wzięła swoją nazwę od dyrektora Kompanii Rosyjsko-Amerykańskiej, Stefana Wojewódzkiego(inne języki). Najważniejsze miasta w Archipelagu Aleksandra to Ketchikan na wyspie Revillagigedo i Sitka na wyspie Baranowa. Podstawą gospodarki wysp jest turystyka, rybołówstwo i leśnictwo.

Wyspy pierwotnie zamieszkane były przez ludy Tlingit i Kaigani Haida. Pierwszymi Europejczykami na wyspach byli w 1741 Rosjanie z wyprawy Vitusa Beringa i Aleksieja Czirikowa. W 1867 wraz z Alaską zostały sprzedane Stanom Zjednoczonym.

Nazwa wysp pochodzi od imienia cara Aleksandra II, została nadana przez U.S. Coast and Geodetic Survey w 1867 roku^[1].