Auguste Franchomme

Auguste-Joseph Franchomme (ur. 10 kwietnia 1808 w Lille, zm. 21 stycznia 1884 Paryżu^[1][2][3]) – francuski wiolonczelista.

Auguste Franchomme

Imię i nazwisko	Auguste-Joseph Franchomme
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1808 Lille
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1884 Paryż
Instrumenty	wiolonczela
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	wiolonczelista
Odznaczenia

Życiorys

Początkowo kształcił się w konserwatorium w rodzinnym Lille^[2]. Następnie w latach 1825–1826 uczył się w Konserwatorium Paryskim u Jeana-Henri Levasseura i Louisa Pierre’a Martina Norblina, studia ukończył z wyróżnieniem^[1]. Po ukończeniu nauki występował w licznych orkiestrach teatralnych i operowych, został też koncertmistrzem Société des Concerts du Conservatoire i nadwornym wiolonczelistą króla Ludwika Filipa^[1][2]. Od 1846 roku wykładał w Konserwatorium Paryskim^[1][2][3]. W 1852 roku odznaczony został Legią Honorową^[1].

Wraz ze skrzypkiem Jeanem-Delphinem Alardem występował w koncertach kameralnych organizowanych przez Charlesa Hallégo^[1]. Przyjaźnił się z Fryderykiem Chopinem, który zadedykował mu swoją Sonatę g-moll op. 65 na wiolonczelę i fortepian^[1][3]. Wspólnie z Chopinem napisał Grand Duo concertant E-dur^[1]. Był kopistą ponad 200 dzieł polskiego kompozytora^[1]. Sam także komponował utwory przeznaczone na wiolonczelę, m.in. 12 Caprices op. 7 i 12 Études op. 35^[2][3].