B-dur

B-dur – tonacja muzyczna, która oparta jest na skali durowej. Jej toniką jest b^[a].

Znaki chromatyczne w gamie B-dur

Diagram akordu B-dur dla gitary

Gama B-dur zawiera dźwięki: b, c, d, es, f, g, a. Tonacja B-dur zawiera dwa bemole.

Gama B-dur zapisana za pomocą przygodnych znaków chromatycznych
Gama B-dur zapisana za pomocą znaków przykluczowych

Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest g-moll^[1], jednoimienną molową – b-moll.

B-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (b), trzeciego (d) i piątego (f) stopnia gamy B-dur.

Akord B-dur

Znane dzieła w tonacji B-dur:

• Wolfgang Amadeus Mozart – serenada Gran Partita (KV 361)
• Ludwig van Beethoven – IV Symfonia, Kwartet nr 13 i Wielka Fuga na kwartet smyczkowy
• George Gershwin – Solo na klarnecie otwierające Błękitną Rapsodię
• Siergiej Prokofjew – Suita Scytyjska
• Giuseppe Verdi – Powrót Radamesa z Aidy
• Johannes Brahms – II Koncert fortepianowy

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Uwagi

1. Nazewnictwo dźwięku b jest różne w różnych krajach, co może prowadzić do nieporozumień.
   

   Częstotliwość	Nazwa polskojęzyczna	Nazwa angielskojęzyczna
   493,883 Hz	H	B
   466,164 Hz	b	Bes, B♭, B flat

   W polskojęzycznej Wikipedii stosowane są nazwy polskie.