Benjamin Østvold

Benjamin Østvold (ur. 13 stycznia 2001 w Raufoss^[2]) – norweski skoczek narciarski. Uczestnik mistrzostw świata juniorów (2021). Medalista mistrzostw kraju. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2022/2023.

Benjamin Østvold

Benjamin Østvold (2023)
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 2001 Raufoss
Klub	Lensbygda SK
Debiut w PŚ	26 marca 2021 w Planicy (62. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	28 stycznia 2023 w Bad Mitterndorf (22. miejsce)
Rekord życiowy	243,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (12 marca 2022)[1]
Inne nagrody
Reprezentacja  Norwegia Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2022/2023

Starszy brat Sebastiana i Fabiana Østvolda^[3].

Przebieg kariery

1 lipca 2017 zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 64. miejsce w zawodach w Villach. Pierwsze punkty cyklu zdobył w grudniu 2019 w Notodden dzięki zajęciu 23. pozycji^[4].

16 stycznia 2021 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W pierwszym konkursie w Innsbrucku nie został dopuszczony do startu, a w drugim, rozgrywanym tego samego dnia, zajął 9. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2021, gdzie był 31. indywidualnie i 4. w drużynie. 26 marca 2021 zadebiutował w Pucharze Świata. W rozgrywanym bez przeprowadzania kwalifikacji konkursie w Planicy zajął 62. lokatę^[5].

W grudniu 2021 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zwyciężając w Engelbergu. W sezonie 2021/2022 stawał również na trzecim stopniu podium konkursów tej rangi w Oberstdorfie i Planicy^[6].

W sezonie zimowym 2022/2023 początkowo startował w Pucharze Kontynentalnym. W grudniu 2022 i styczniu 2023 pięciokrotnie stawał na podium cyklu, odnosząc dwa zwycięstwa. W połowie stycznia zaczął być powoływany na zawody Pucharu Świata. 28 stycznia 2023 po raz pierwszy w karierze zdobył punkty tego cyklu, konkurs na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf kończąc na 22. pozycji. Były to jedyne punkty Østvolda w sześciu startach i w lutym powrócił do występów w Pucharze Kontynentalnym. Tam siedmiokrotnie stanął na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa^[7]. Pozwoliło mu to na wygranie klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2022/2023^[8]. W drugiej połowie marca 2023 ponownie startował w Pucharze Świata. Zdobył kolejne punkty cyklu, w konkursie Raw Air 2023 w Lillehammer zajmując 23. miejsce^[7], a następnie dwukrotnie poważnie upadał: na treningu w Vikersund i podczas kwalifikacji w Lahti^[9].

24 września 2023 zajął 2. pozycję w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal. W sezonie zimowym 2023/2024 startował naprzemiennie w Pucharze Świata i Pucharze Kontynentalnym. W tym drugim cyklu odniósł dwa zwycięstwa. W Pucharze Świata 2023/2024 pomiędzy styczniem a marcem 2024 łącznie dziewięciokrotnie zdobył punkty. Po raz pierwszy zrobił to 6 stycznia w zawodach Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen, w których zajął 12. miejsce. 18 lutego 2024 w Sapporo sklasyfikowany został na najwyższej w sezonie, 10. pozycji^[10]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 36. lokacie, zdobywając 131 punktów^[11].

Sezon zimowy 2024/2025 rozpoczął od dyskwalifikacji w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Lillehammer. Następnie w Pucharze Kontynentalnym w czterech startach raz zajął 1. i raz 3. miejsce. Do Pucharu Świata powrócił w Engelbergu, gdzie 22 grudnia 2024 zajął 8. pozycję. W dalszej części sezonu w większości startów w PŚ zdobył punkty i jeszcze dwukrotnie poprawiał swój najlepszy rezultat w tym cyklu – 6 stycznia 2025 był 6. w konkursie 73. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen, a 1 lutego zajął 5. lokatę w Willingen^[12]. Był w składzie reprezentacji Norwegii na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025, ale nie wystąpił w żadnym konkursie. Po ich zakończeniu dwukrotnie odpadł w kwalifikacjach do zawodów Raw Air, po czym zakończył sezon^[12][13]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2024/2025 znalazł się na 26. miejscu z 211 punktami^[11].

Østvold jest medalistą mistrzostw Norwegii. Indywidualnie latem 2021 zdobył złoty medal na skoczni dużej^[14], a latem 2024 zajął 3. miejsce^[15]. Reprezentując okręg Oppland w drużynie męskiej zdobył brązowy medal w 2021^[16] i 2023^[17], a w zespole mieszanym srebrny w 2022^[18] i 2023^[19].

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2021 Lahti

–

31. miejsce

Drużynowo

2021 Lahti

–

4. miejsce[a]

Starty B. Østvolda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	11 lutego	2021	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	82,5 m	–	103,8 pkt	160,1 pkt	Niklas Bachlinger
4.	12 lutego	2021	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[a]	91,0 m	92,0 m	901,7 pkt (237,3 pkt)	84,5 pkt	Austria

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2022/2023	58.
2023/2024	36.
2024/2025	26.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[20][21]
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	62	-	0
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	49	q	36	35	22	36	-	-	-	-	-	-	-	q	23	-	-	q	-	-	17
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	33	q	42	12	q	-	13	28	32	38	17	10	-	-	-	-	22	-	31	11	dq	-	25	24	131
Sezon 2024/2025
																													punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	20	8	13	18	19	6	33	19	23	5	24	42	33	20	38	q	q	-	-	-	-	211
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[20][21]
Sezon 2023/2024
				-	-	-	-	-	3
Sezon 2024/2025
			-	-	3	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2022/2023	38.
2023/2024	35.
2024/2025	34.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2023/2024	36.
2024/2025	13.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2022	65.
2023	66.
2024	42.
2025	54.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[21]
2021	62.
2024	22.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2020/2021	46.
2021/2022	24.
2022/2023	1.
2023/2024	15.
2024/2025	26.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	27 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,0 m	125,0 m	255,9 pkt
2.	27 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,5 m	138,0 m	294,3 pkt
3.	28 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	139,0 m	298,8 pkt
4.	18 lutego	2023	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	138,5 m	134,0 m	232,1 pkt
5.	19 lutego	2023	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,0 m	137,5 m	258,3 pkt
6.	4 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	131,5 m	134,0 m	280,4 pkt
7.	5 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	133,0 m	137,0 m	297,0 pkt
8.	15 grudnia	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	144,5 m	138,0 m	302,6 pkt
9.	28 stycznia	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	139,0 m	140,0 m	243,5 pkt
10.	7 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	97,0 m	97,5 m	221,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,0 m	125,0 m	255,9 pkt	1.	–
2.	15 stycznia	2022	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136,0 m	137,5 m	302,4 pkt	3.	13,6 pkt	Ulrich Wohlgenannt
3.	27 lutego	2022	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	130,5 m	–	141,1 pkt	3.	6,2 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng
4.	11 grudnia	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	113,0 m	114,0 m	271,3 pkt	3.	7,8 pkt	Philipp Raimund
5.	27 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,5 m	138,0 m	294,3 pkt	1.	–
6.	28 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	139,0 m	298,8 pkt	1.	–
7.	7 stycznia	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	131,5 m	134,5 m	281,6 pkt	2.	2,0 pkt	Žak Mogel
8.	8 stycznia	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	135,0 m	128,5 m	273,8 pkt	3.	11,2 pkt	Fredrik Villumstad
9.	11 lutego	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,0 m	146,5 m	283,0 pkt	2.	9,9 pkt	Sondre Ringen
10.	12 lutego	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,5 m	131,0 m	247,6 pkt	3.	18,8 pkt	Jewhen Marusiak
11.	18 lutego	2023	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	138,5 m	134,0 m	232,1 pkt	1.	–
12.	19 lutego	2023	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,0 m	137,5 m	258,3 pkt	1.	–
13.	4 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	131,5 m	134,0 m	280,4 pkt	1.	–
14.	5 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	133,0 m	137,0 m	297,0 pkt	1.	–
15.	12 marca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	128,0 m	141,0 m	249,2 pkt	3.	32,4 pkt	Clemens Leitner
16.	15 grudnia	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	144,5 m	138,0 m	302,6 pkt	1.	–
17.	28 stycznia	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	139,0 m	140,0 m	243,5 pkt	1.	–
18.	7 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	97,0 m	97,5 m	221,1 pkt	1.	–
19.	15 grudnia	2024	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	138,5 m	141,0 m	312,6 pkt	3.	9,1 pkt	Robin Pedersen

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[20][21]
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	dq	9	-	-	-	-	-	-	-	-	16	8	-	-	76
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	15	dq	-	-	1	15	3	13	-	-	-	-	-	47	dq	-	-	9	3	-	-	-	-	-	301
Sezon 2022/2023
																									punkty
4	3	27	dq	1	1	2	3	-	-	-	-	-	2	3	1	1	30	31	1	1	3	11	-	-	1079
Sezon 2023/2024
																											punkty
5	4	1	19	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	1	-	-	-	-	dq	6	6	6	-	-	-	-	453
Sezon 2024/2025
																							punkty
1	8	6	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	232
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2021	28.
2022	7.
2023	9.
2024	22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	24 września	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	137,0 m	145,5 m	268,7 pkt	2.	12,5 pkt	Lovro Kos

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[20][21]
2021
												punkty
-	-	56	55	-	-	30	5	13	8	dq	14	116
2022
									punkty
46	-	10	14	6	7	dq	4	5	215
2023
									punkty
20	27	27	4	9	2	6	20	8	261
2024
								punkty
-	-	dq	10	23	13	14	17	86
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[22]
2019/2020	148.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[20][21]
Sezon 2017/2018
																					punkty
64	61	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2019/2020
																						punkty
72	32	-	-	66	dq	-	-	-	-	-	-	23	32	-	-	-	-	-	-	53	51	8
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Iver Olaussen, Adrian Thon Gundersrud, Benjamin Østvold i Bendik Jakobsen Heggli