Bidziny

Bidziny – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Wojciechowice^[5][3]. Leży przy drodze krajowej nr 74.

Zobacz też: Bidziny w innych znaczeniach tej nazwy.

Bidziny

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	opatowski
Gmina	Wojciechowice
Liczba ludności (2020)	713[1]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	27-532[2]
Tablice rejestracyjne	TOP
SIMC	0809799[3]
Położenie na mapie gminy Wojciechowice Bidziny
Położenie na mapie Polski Bidziny
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Bidziny
Położenie na mapie powiatu opatowskiego Bidziny
50°50′06″N 21°37′48″E[4]

Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego^[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Bidziny^[5][3]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0809807	Bidziny-Folwark	część wsi
0809813	Bidziny-Kolonia	część wsi
0809820	Bidziny Poduchowne	część wsi
0809836	Duża Strona	część wsi
0809842	Gaje	część wsi
0809859	Mała Strona	część wsi

Znajdują się tu także obiekty fizjograficzne o nazwach: Drugie Półłanki, Łąki Bidzińskie, Ogrody, Pola Małostrońskie, Pola Poduchowne, Półłanki i Trzecie Półłanki.

Przez wieś przebiega zielony szlak rowerowy im. Witolda Gombrowicza, zaczynający się i kończący w Ostrowcu Świętokrzyskim.

Historia

Kościół przed 1907

W 1326 miejscowość została wspomniana w bulli papieża Jana XXII jako Bidin^[7]. Wieś była własnością wojewody sandomierskiego Stefana Bidzińskiego^[8].

W wieku XIX Bidziny, wieś i folwark w powiecie opatowskim, gminie Wojciechowice, parafii Bidziny, posiada kościół paraf, murowany z XVIII w.

„Słynne są tutejsze gospodarstwa z wybornego gatunku pszenicy „sandomirki”. Obszar ziemi dworskiej 1104 mórg., włościańskiej 503 mórg. W 1827 r. było tu 38 domów i 336 mieszkańców. W roku 1885 było 57 domów i 454 mieszkańców. Parafia Bidziny dekanatu opatowskiego liczy 1624 dusz.”(opisał Bronisław Chlebowski SgKP t.I s.203)

Zabytki

• Późnobarokowy kościół parafialny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła; wybudowany w 1720 roku, na miejsce wcześniejszego, drewnianego kościoła, który uległ zniszczeniu. Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej: A.576 z 22.01.1957, z 21.06.1967 i z 30.03.1977)^[9].
• Cmentarz parafialny pochodzący z XIX wieku (nr rej.: A.577 z 14.06.1988)^[9].
• Figura św. Barbary z 1686 roku, powstała w janikowskim warsztacie kamieniarskim.
• Figura św. Jana Nepomucena z II połowy XVIII wieku.
• Figura św. Floriana z początku XIX wieku.
• Latarnia z Chrystusem Frasobliwym, zwieńczona arkadowym wykrojem; wewnątrz znajduje się ludowa rzeźba Chrystusa Frasobliwego. Latarnia powstała w XIX wieku w warsztacie janikowskim.
• Spichlerz dworski wybudowany w 1784 r., translokowany do Parku Etnograficznego Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, wchodzi obecnie w skład założenia dworskiego (rekonstrukcja dworu z Brzezin, ul pawilonowy z Lubaczowa, planowana rozbudowa o kolejne budynki gospodarcze)^[10]

Ludzie związani z Bidzinami

• Stefan Bidziński (zm. 1704) herbu Janina – polski wojskowy, pułkownik, wojewoda sandomierski.
• Adam Antoni Artur Bieliński (ur. 18 sierpnia 1904, zm. 5 kwietnia 1988 w Londynie) – dowódca 15 Pułku Ułanów Poznańskich od 4 listopada 1944 r. do rozwiązania.
• bp Stefan Bogusław Rupniewski (1671–1731) – polski duchowny katolicki, biskup ordynariusz łucki.
• Kazimierz Rogoyski, profesor rolnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, urodzony w Bidzinach, zamordowany przez NKWD w Kuropatach koło Mińska w 1940 r.