Blackwall Tunnel

Blackwall Tunnel – podwójny tunel drogowy przebiegający pod Tamizą we wschodnim Londynie, łączący gminę Tower Hamlets na północy z Greenwich na południu. Przez tunel przebiega droga A102(inne języki)^[1]. Tunel jest kluczową arterią przecinającą rzekę, zapewniającą łączność pomiędzy północno-wschodnimi i południowo-wschodnimi dzielnicami brytyjskiej stolicy^[2].

Blackwall Tunnel

Wjazd do tunelu prowadzącego w kierunku północnym
Państwo	Wielka Brytania
Miejscowość	Londyn
Przeszkoda	Tamiza
Rodzaj	drogowy
Długość	• zachodni: 1350 m • wschodni: 1174 m
Liczba tub	2
Liczba portali	4
Data otwarcia	• zachodni: 22 maja 1897 • wschodni: 2 sierpnia 1967
Budowa
Data budowy	• zachodni: 1891–1897 • wschodni: 1960–1967
Koszty budowy	• zachodni: £1 400 000 • wschodni: £9 000 000
Położenie na mapie Wielkiego Londynu Blackwall Tunnel
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Blackwall Tunnel
Położenie na mapie Anglii Blackwall Tunnel
51°30′18″N 0°00′10″W

Historia

Zachodni tunel został oddany do użytku 22 maja 1897 roku, będąc w dniu otwarcia najdłuższym tunelem przebiegającym pod rzeką na świecie. Jego budowa trwała sześć lat i kosztowała 1,4 mln funtów. W związku z budową wyburzone zostały budynki mieszkalne, a 641 mieszkańców zostało przesiedlonych do nowo wybudowanych mieszkań^[3].

Zwiększające się natężenie ruchu spowodowało rozpoczęcie w 1960 roku budowy drugiego, wschodniego tunelu. Jego otwarcie nastąpiło 2 sierpnia 1967 roku. Koszt budowy wyniósł około 9 mln funtów^[3].

Do 1963 roku Blackwall Tunnel stanowił najbliżej ujścia położoną stałą przeprawę przez Tamizę. Wtedy to otwarto znajdujący się ok. 19 km na wschód Dartford Tunnel (obecnie część zespołu tunelowo-mostowego Dartford Crossing(inne języki))^[4].

Od 7 kwietnia 2025 roku za przejazd tunelem pobierane jest myto^[5]. Wprowadzone zostało wraz z otwarciem pobliskiego tunelu Silvertown Tunnel(inne języki), również płatnego, mającego odciążyć Blackwall Tunnel oraz stanowić alternatywę dla niego, gdy ten jest zamknięty dla ruchu^[6].

Opis

Długość tunelu zachodniego wynosi 1350 m, wschodniego – 1174 m. Ruch w obu tunelach odbywa się na dwupasmowej, jednokierunkowej jezdni (w tunelu zachodnim na północ, we wschodnim na południe)^[1]. Korzystać z nich mogą jedynie pojazdy silnikowe. Obowiązują ograniczenia wysokości pojazdów (4,0 m w tunelu zachodnim i 4,7 m we wschodnim) oraz dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych^[2]. Do 1969 roku z tunelu zachodniego mogli korzystać piesi^[7].

Zarządcą Blackwall Tunnel jest Transport for London. Z każdego z tuneli korzysta dziennie około 50 000 pojazdów (18 250 000 rocznie)^[1]. W tunelu dochodzi do licznych incydentów, wymagających jego czasowego zamknięcia, spowodowanych m.in. awariami przejeżdżających nim samochodów oraz kierowców samochodów ciężarowych o wysokości przekraczającej limit, którzy mimo stosownego oznakowania tunelu, próbują z niego korzystać (w okresie od stycznia do września 2012 liczba incydentów wahała się pomiędzy 93 a 144 miesięcznie)^[2].

Najbliższymi alternatywnymi trasami dla samochodów przemierzających rzekę są położony na wschód, w bezpośrednim sąsiedztwie Silvertown Tunnel(inne języki) (otwarty w 2025 roku) oraz znajdujący się około 3 km na zachód Rotherhithe Tunnel(inne języki)^[2].