Bolesław Kuźmiński

Bolesław Apolinary Kuźmiński (ur. 9 lutego 1880 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1976 tamże) – polski malarz, pedagog, kapitan Wojska Polskiego.

Bolesław Kuźmiński

Bolesław Kuźmiński w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1880 Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1976 Warszawa
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia

Grób Bolesława Kuźmińskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

Syn Leopolda i Elżbiety z Rosołowskich. Ukończył gimnazjum Warszawie i Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie (z medalem srebrnym). Studiował także w Petersburgu, Wiedniu, Monachium i Paryżu.

Przed I wojną światową wykładał w prywatnym gimnazjum i na kursach nauczycielskich^[1]. W październiku 1914 wstąpił do Legionów, do listopada 1915 był szeregowym żołnierzem. Następnie awansował i został przeniesiony do Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. Ukończył Kurs Wyszkolenia Piechoty nr 4 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie i Centralną Szkołę Podoficerów Zawodowych Sanitarnych w Przemyślu. Podczas służby najwyższym stopniem jaki osiągnął był starszy major. Wykładał w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie.

Po przejściu do rezerwy założył Szkołę Sztuk Pięknych, którą podczas II wojny światowej prowadził w konspiracji organizując tajne komplety.

Twórczość Bolesława Kuźmińskiego obejmuje malarstwo krajobrazowe (pejzaże) i portretowe, stworzył serię obrazów zatytułowaną „Wybitni Polacy”.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 292-6-22,23)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (25 lipca 1933)^[3]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]