Pajęczynowiec kolczastozarodnikowy

Pajęczynowiec kolczastozarodnikowy, nalotek kolczastozarodnikowy (Botryobasidium isabellinum (Fr.) D.P. Rogers) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)^[1].

Pajęczynowiec kolczastozarodnikowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieprznikowce
Rodzina	pajęczynowcowate
Rodzaj	pajęczynowiec
Gatunek	pajęczynowiec kolczastozarodnikowy
Nazwa systematyczna
Botryobasidium isabellinum (Fr.) D.P. Rogers Univ. Iowa Stud. nat. Hist. 17(1): 11 (1935)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1818 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Hypochnus isabellinus. Obecną nazwę nadał mu Donald Philip Rogers w 1935 r.^[1] Ma kilkanaście synonimów. Niektóre z nich^[2]:

• Botryohypochnus anomalus Hjortstam 1983
• Botryohypochnus isabellinus (Fr.) J. Erikss. 1958
• Pellicularia isabellina (Fr.) D.P. Rogers 1943

W 1973 r. Władysław Wojewoda nadał mu polską nazwę nalotek kolczastozarodnikowy (dla synonimu Botryohypochnus isabellinus)^[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową. Internetowy atlas grzybów podaje nazwę pajęczynowiec kolczastozarodnikowy, która jest spójna z nazwą naukową^[4].

Morfologia

Owocnik

Bardzo cienki, odklejający się po zawilgoceniu, pajęczynowaty, brązowy, płowobrązowy lub gliniasty o filcowatym hymenoforze^[5].

Cechy mikroskopowe

Strzępki biegnące po podłożu, regularne, o długości 8–9 (10) µm, z brązową ścianką, gładkie, o grubości 1–1,2 µm, bez sprzążek. Mają wyprostowane, prostopadłe gałęzie, brązowawe lub żółte, 8–11 µm, z coraz krótszymi odcinkami, rozgałęzione poprzecznie i stopniowo stające się szkliste, a także cienkościenne. Są silnie cyjanofilne i nie mają sprzążek. Podstawki krępe 12–20 × 9–12 µm z 4 sterygmami. Bazydiospory o średnicy 5,5–8 µm, prawie kuliste z żółtą ścianką, lekko pogrubione, cyjanofilne, zawierające na powierzchni około dwudziestu prawie cylindrycznych kolców o wymiarach 2–3,5 × 0,75 µm^[5].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie pajęczynowca kolczastozarodnikowego na Nowej Zelandii i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Australią^[6]. W Polsce podano wiele stanowisk^[3]. Najbardziej aktualne podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[4].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w leżących na ziemi pniach i gałęziach wielu gatunków drzew liściastych i iglastych^[3].