Pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy

Pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy (Botryobasidium pruinatum (Bres.) J. Erikss.) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)^[1].

Pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieprznikowce
Rodzina	pajęczynowcowate
Rodzaj	pajęczynowiec
Gatunek	pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy
Nazwa systematyczna
Botryobasidium pruinatum (Bres.) J. Erikss. Svensk bot. Tidskr. 52(1): 8 (1958)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1903 r. Giacomo Bresàdola nadając mu nazwę Corticium pruinatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu John Eriksson w 1958 r.^[1]

Synonimy:

• Botryobasidium botryoideum (Overh.) Parmasto 1965
• Botryobasidium coronatum (Sacc.) Donk 1931
• Botryobasidium scabridum (G. Cunn.) Jülich 1979
• Corticium botryoideum Overh. 1934
• Corticium coronatum Sacc. 1888
• Corticium pruinatum Bres. 1903
• Hypochnus coronatus J. Schröt. 1888
• Pellicularia pruinata (Bres.) D.P. Rogers ex Linder 1943
• Pellicularia scabrida G. Cunn. 1953^[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Owocnik rozpostarty, początkowo siateczkowaty, potem bardziej błonkowaty, szarobiały, z wiekiem żółtawy lub blado ochrowy, o luźno splecionej teksturze. System strzępkowy monomityczny, wszystkie strzępki bez sprzążek, większość, zwłaszcza bazalne, mniej lub bardziej ziarniste, strzępki bazalne grubościenne, żółtawe do brązowożółtych, bardzo szerokie, 15–20 µm lub czasem szersze, z rzadkimi rozgałęzieniami. Strzępki hymenium węższe, gałęzie podstawowe są cienkościenne i szkliste, o szerokości 4,5–6 µm. Podstawki początkowo zaokrąglone, potem odwrotnie jajowate do niemal cylindrycznych, mniej lub bardziej zwężone, 17–25 × 7–10 µm. Zarodniki skośnie jajowate, z bardzo wyraźnym wierzchołkiem, o gładkich, nieco pogrubionych ściankach, 5–8 × 2,5–3,5 µm. Anamorfa nieznana^[4].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie pajęczynowca ziarnistostrzępkowego w Ameryce Północnej (USA, Kanada), Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii. W Europie najliczniej występuje na Półwyspie Skandynawskim^[5], głównie na północy, m.in. w tundrze z brzozami, wierzbami, oraz w lasach olszowych wzdłuż wybrzeży^[4]. W Polsce znany na nielicznych stanowiskach, według W. Wojewody jest rzadki^[3].

Grzyb saprotroficzny. Występuje przeważnie na drewnie liściastym, rzadziej na iglastym, w wilgotnych, żyznych biotopach^[4].