Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji

Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji – bunt, który rozpoczął się w szeregach Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego we Francji na froncie zachodnim w 1917 roku podczas I wojny światowej.

Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji

I wojna światowa, wojna domowa w Rosji
Pomnik upamiętniający wydarzenie
Czas	26 czerwca – 20 września 1917
Miejsce	La Courtine
Terytorium	Francja
Przyczyna	chęć powrotu do Rosji zbolszewizowanych żołnierzy
Wynik	zwycięstwo sił rządowych
Strony konfliktu
Rząd Tymczasowy Rosji (przed 14 września)  Republika Rosyjska (po 14 września)  Francja komunizujący rosyjscy żołnierze
Straty
4 zabitych 10 zabitych, 40 rannych
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
45°42′N 2°16′E

Geneza i przebieg

Przyczyną wybuchu buntu była rewolucja lutowa. W obawie przed przeniesieniem rewolucyjnych nastrojów na armię francuską, żołnierze rosyjscy zostali skierowani przez dowództwo francuskie do obozu w La Courtine^[1]. Po paru miesiącach kwaterunku i braku spełnienia żądań związanych z odesłaniem ich do kraju wywołali oni bunt, który został stłumiony przez rosyjską (rządową) i francuską artylerię^[2].

Podczas ostrzału prowadzonego przez wojska rządowe, rewolucjoniści grali Marsyliankę i Marsz Żałobny Chopina^[2].

Straty wśród buntowników wyniosły 10 zabitych i 40 rannych. Większość ze zbuntowanych rosyjskich żołnierzy została skierowana do francuskich kolonii w Afryce Północnej w charakterze internowanych^[3].

Podobnym wydarzeniem, które miało miejsce w tym samym czasie, był bunt Armii Francuskiej.