Wełniczek piękny

Wełniczek piękny (Byssocorticium pulchrum (S. Lundell) M.P. Christ.) – gatunek grzybów z rodziny błonkowatych (Atheliaceae)^[1].

Wełniczek piękny

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	błonkowce
Rodzina	błonkowate
Rodzaj	wełniczek
Gatunek	wełniczek piękny
Nazwa systematyczna
Byssocorticium pulchrum (S. Lundell) M.P. Christ. Dansk bot. Ark. 19(no. 2): 158 (1960)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Byssocorticum, Atheliaceae, Atheliales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Takson ten w 1941 roku opisał Seth Lundell, nadając mu nazwę Corticium pulchrum. W 1960 r. Mads Peter Christiansen przeniósł go do rodzaju Byssocorticium^[1]. Synonimy^[2]:

• Corticium atrovirens var. spora-majore Bourdot & Galzin 1928 [1927]
• Corticium pulchrum S. Lundell 1941

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1999 r.^[3]

Morfologia

Owocnik

Miękki, rozpostarty, luźno przytwierdzony do podłoża, o hymenoforze filcowatym, niebieskim lub niebieskawozielonym^[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny, strzępki wąskie, jasno niebieskozielone, o średnicy przeważnie 2,5–3 µm, ze sprzążkami, strzępki wegetatywne o nieco pogrubionych ścianach, proste i często połączone w ryzomorficzne wiązki równoległych strzępek, rzadko rozgałęzione pod kątem prostym, z licznymi anastomozami i rozproszonymi sprzążkami, strzępki hymenialne zwykle rozgałęzione na sprzążkach, lub przy przegrodach. Podstawki maczugowate, przeważnie 25–30 × 6–7 µm, z licznymi kroplami oleju w protoplazmie i 4 sterygmami. Bazydiospory 5–6,5 µm, kuliste, z wyraźnym wyrostkiem wnęki, z pogrubionymi ścianami, z jedną dużą kroplą oleju w protoplazmie^[4].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie wełniczka pięknego w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Najwięcej stanowisk podano w Europie, zwłaszcza na Półwyspie Skandynawskim^[5]. Jest rzadszy od wełniczka niebieskozielonawego (Byssocorticium atrovirens)^[4]. W Polsce do 2003 r. podano jedno tylko stanowisko w Międzyrzecu Podlaskim w 1972 r.^[3] Na wydanej w 2006 r. Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status gatunku wymarłego (w Polsce)^[6], w późniejszych latach jednak dwukrotnie podano jednak stanowiska (D. Karasiński w Kaszubskim Parku Krajobrazowym i W. Wojewoda w 2016 r. w Gorcach)^[7].

Nadrzewny i naziemny grzyb saprotroficzny. Występuje na martwym drewnie^[3]. Zasiedla zbutwiałe drewno drzew iglastych i liściastych, ale występuje także na liściach i innych rodzajach ściółki na ziemi. Zazwyczaj występuje tylko w wilgotnych siedliskach^[4].