Pępóweczka biaława

Pępóweczka biaława (Gerronema albidum (Fr.) Singer) – gatunek grzybów z rzędu szczeciniakowców (Hymenochaetales). Jest jedynym gatunkiem rodzaju Cantharellopsis^[1].

Pępóweczka biaława

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	pępóweczka
Gatunek	pępóweczka biaława
Nazwa systematyczna
Gerronema albidum (Fr.) Singer Sydowia 15(1-6): 49 (1962) [1961]

Systematyka

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1821 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Cantharellus albidus. Obecną nazwę nadał mu w 1961 r. Rolf Singer^[1]. Pozostałe Synonimy^[2]:

• Cantharellus albidus Fr., Syst. mycol. (Lundae) 1: 319 (1821)
• Clitocybe albida (Fr.) Konrad, Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 47(1): 148 (1931)
• Clitocybe aurantiaca var. albida (Fr.) Rea, Brit. basidiomyc. (Cambridge): 273 (1922)
• Hygrophoropsis albida (Fr.) Maire, Treb. Mus. Ciènc. nat. Barcelona, sér. bot. 15(no. 2): 52 (1933)
• Merulius albidus (Fr.) Pers., Mycol. eur. (Erlanga) 2: 14 (1825)

Polską nazwę dla naukowej nazwy Cantharellus albidus zaproponował w 2003 r. Władysław Wojewoda (traktując Cantharellus albidus jako synonim Gerronema prescotii)^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 0,4–4 cm, początkowo lekko wypukły, potem rozpłaszczony, na koniec często z głęboko zagłębionym środkiem, niehigrofaniczny. Powierzchnia gładka, jedwabiście włókienkowata, na środku złotobrązowa, oprószona ku brzegowi. Brzeg białawy, podwinięty, falisty, giętki, gładki, oprószony^[4].

Hymenofor

Blaszkowy, blaszki silnie zbiegające na trzon, wąskie, smukłe często rozwidlone lub z międzyblaszkami, bardzo gęste, białe do żółtawo-gliniastych^[4].

Trzon

Wysokość1,9-4(6) cm, grubość 0,5-3(4) mm, równo zwężający się ku podstawie, pełny. Powierzchnia początkowo oprószona, potem naga, matowa, biała^[4].

Miąższ

Dość gęsty, miękki, biały o słabym zapachu i smaku^[4].

Cechy mikroskopowe

Podstawki z 4 sterygmami, krótkie. Zarodniki białe do kremowych, jajowate, elipsoidalne do łezkowatych, gładkie, szkliste, nieamyloidalne, 4,5–6(6,5) x 2,5–4 µm. Cystyd w hymenium brak. Strzępki w tramie splątane, bez sprzążek, strzępki w skórce nieinkrustowane^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje na półkuli północnej. Najwięcej stanowisk podano w Europie^[5]. W Polsce podano do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska. Według W. Wojewody jest gatunkiem rzadkim^[3].

Naziemny grzyb saprotroficzny rosnący wśród traw na pastwiskach, polanach i łąkach^[3].