Carl Warnstorf

Carl Friedrich Warnstorf (ur. 2 grudnia 1837 w Lubsku, zm. 28 lutego 1921 w Berlin-Friedenau^[1]) – niemiecki botanik, znany przede wszystkim z prac nad torfowcami.

Życiorys

Był synem szewca. Ukończył seminarium nauczycielskie w Neuzelle^[2]. W 1861 ożenił się z Emilie Hübler. Od tego samego roku pracował jako nauczyciel w Choszcznie, a od 1867 w Neuruppin. Z powodu niewielkich środków finansowych badał głównie florę swoich okolic, przede wszystkim mszaki. 1 kwietnia 1899 otrzymał Order Korony IV klasy^[3]. W 1906 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się w okolice Berlina^[4]. 2 grudnia 1917 przyznano mu tytuł profesora^[3].

Większa część jego zielnika, złożonego w Berlinie i w Budapeszcie, została zniszczona podczas II wojny światowej. Zachował się jedynie jego zielnik podręczny^[5].

Osiągnięcia naukowe

Zajmował się florą Pomorza i Brandenburgii. Jego największym dziełem jest światowa monografia torfowców pt. Sphagnologia universalis, obejmująca 342 gatunki^[4]. Opisał nowy rodzaj błotniszek Helodium Warnst. i podniósł do obecnie przyjmowanej rangi rodzaj fałdownik Rhytidiadelphus (Limpr.) Warnst.^[6] Opisane przezeń inne rodzaje są natomiast obecnie uznawane za synonimy: Mildea Warnst.^[7] jest synonimem rodzaju Tortula Hedw.^[8], a Hyalophyllum Warnst. – Stegonia Venturi^[9]. Opisał też pewną liczbę nowych gatunków, przede wszystkim w obrębie rodzaju Sphagnum^[10].

Publikacje

• Kryptogamenflora der Mark Brandenburg und angrenzender Gebiete: Leber- und Torfmoose (1903)^[11]
• Kryptogamenflora der Mark Brandenburg und angrenzender Gebiete: Laubmoose (1906)^[12]
• Sphagnologia universalis (1911)^[13]
• Pottia-Studien als Vorarbeiten zu einer Monographie des Genus Pottia Ehrh. sens. str. (1917)^[14]

Upamiętnienie

Na jego cześć nazwano rodzaj mchów Warnstorfia Loeske^[7] oraz gatunek torfowiec Warnstorfa Sphagnum warnstorfii^[15].