Caroline Lacroix

Blanche Zélia Joséphine Delacroix, znana jako Caroline Lacroix (ur. 13 maja 1883 w Bukareszcie, zm. 12 lutego 1948 w Cambo-les-Bains) – francuska prostytutka, metresa, a następnie żona króla Belgów, Leopolda II, formalnie baronowa de Vaughan^[1].

Caroline Lacroix

Caroline Lacroix z synami
Pełne imię i nazwisko	Blanche Zélia Joséphine Delacroix
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1883 Bukareszt
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1948 Cambo-les-Bains
Stanowisko	prostytutka, baronowa, żona króla

Życiorys

Została wyszukana około 1899 roku przez wyszkoloną w wyszukiwaniu potencjalnych konkubin agentkę belgijskiego króla. Pracowała wtedy jako szesnastoletnia prostytutka w okolicy Pałacu Elizejskiego na zlecenie swojego partnera i sutenera, Antoine’a-Emmanuela Durrieux^[1].

Ze względu na gigantyczne wydatki, jakie król przeznaczał na jej utrzymanie, była znienawidzona przez społeczeństwo belgijskie. Regularnie dochodziło do incydentów takich jak np. obrzucenie jej powozu kamieniami^[1].

Jej towarzystwo podczas oficjalnych wyjazdów króla budziło kontrowersje, również w odwiedzanych przez niego krajach, czego symbolicznym podkreśleniem było zlecenie przez żonę cesarza niemieckiego Wilhelma II, Augustę, wykonania egzorcyzmów w pokojach, w których zatrzymała się belgijska para^[1].

Ich związek został oficjalnie sformalizowany kilka dni przed śmiercią Leopolda^[1]. W spadku po monarsze przypadło jej parę nieruchomości w Belgii i Francji oraz obligacje kongijskie, nie wszystkie jednak udało jej się przejąć ze względu na opór części rodziny królewskiej^[1].

Po rychłym wyjeździe do Francji wyszła za mąż ponownie, tym razem za swojego sutenera Antoine’a-Emmanuela Durrieux, z którym utrzymywała relację przez okres związku z Leopoldem^[1].

Dzieci

Była matką dwóch synów króla – Lucjana (1906–1984) i Filipa (1907–1914)^[2].