Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu

Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu – cerkiew greckokatolicka należąca do dekanatu koszalińskiego eparchii wrocławsko-koszalińskiej.

Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu

Cerkiew parafialna
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Kołobrzeg
Adres	ul. Szpitalna 1, 78-100 Kołobrzeg
Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
parafia	Opieki Matki Bożej
Wezwanie	Opieki Matki Bożej
Historia Data zakończenia budowy początek XX wieku, lata 90. XX wieku Data poświęcenia 1996
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Kołobrzegu Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu
Położenie na mapie Polski Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kołobrzegu
54°10′29,5″N 15°34′13,1″E

Historia

Świątynia została wzniesiona na początku XX wieku jako kaplica szpitalna. W latach 90-tych ubiegłego wieku budynek został rozbudowany o pięcioboczne zamknięte prezbiterium oraz dwie boczne salki w części południowo-zachodniej.

Cerkiew została poświęcona 25 maja 1996 roku^[1].

Świątynia od 2014 roku znajduje się w wykazie obiektów ujętych w gminnej ewidencji zabytków miasta Kołobrzeg^[2]

Architektura

Główna część świątyni jest otynkowaną kaplicą o zwartej bryle, na rzucie prostokąta ustawionego prostopadle do rzeki Parsęty, z dwoma aneksami przy dłuższych bokach. Całość jest nakryta dachem trójspadowym. Szczytowa elewacja frontowa charakteryzuje się historyzującą formą świątyni klasycznej, z czterema pilastrami podpierającymi belkowanie (z gładkim fryzem i wydatnym profilowym gzymsem wieńczącym) będące podstawą płaskiego tympanonu, ograniczonego połaciami dachowymi korpusu. Osiowość szczytu jest podkreślona przez centralnie usytuowane wejście zakończone łukowym naświetlem górnym i półkoliste okno umieszczone nad gzymsem. Dostawione w latach 90. ubiegłego wieku wieloboczne zamkniecie prezbiterium oraz sale z jego lewej i prawej strony, o wysokości podobnej jak boczne aneksy, zostało nakryte dachami trójspadowymi. Nawa główna charakteryzuje się ośmiokątną sygnaturką, zwieńczoną dachem cebulowym. Dwie mniejsze sygnaturki posiadają także boczne dobudówki. Pokrycie całości dachów, opierzenia, rynny i rury spustowe zostały wykonane z blachy miedzianej. Okna z opaskami profilowanymi, w wyższych ścianach są zwieńczone łukowo, z kolei pozostałe charakteryzują się płaskimi nadprożami. Wszystkie drzwi zewnętrzne są drewniane i są ozdobione półkolistymi albo koszowymi naświetlami górnymi.

Cerkiew, pomimo rozbudowy zachowała wyraźna oryginalną formę architektoniczną, a także kompozycję fasady frontowej. Wspomniana wyżej rozbudowa z latach 90. ubiegłego stulecia w harmonijny sposób łączy się z pierwotnym kształtem architektonicznym i wystrojem elewacji^[3]