Cezary Mech

Cezary Wojciech Mech (ur. 23 kwietnia 1959 w Warszawie) – polski ekonomista i urzędnik państwowy, nauczyciel akademicki, w latach 2005–2006 wiceminister finansów.

Cezary Mech

Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1959 Warszawa
Zawód, zajęcie	ekonomista
Alma Mater	Szkoła Główna Planowania i Statystyki, IESE Business School
Stanowisko	prezes Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi (1998–2002), wiceminister finansów (2005–2006), zastępca Szefa Kancelarii Sejmu (2006–2008)

Życiorys

Ukończył studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, studia podyplomowe na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. W latach 1990–1994 dzięki stypendium ufundowanemu przez Uniwersytet Nawarry po rozmowie jego władz z Janem Pawłem II^[1] odbył studia na IESE w Barcelonie, uzyskując stopień Doctor of Business Administration ze specjalnością w finansach.

Jako pracownik naukowy zatrudniony był m.in. w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Wyższej Szkole Handlu i Prawa/University of Wales. Współpracował z Centrum im. Adama Smitha^[2]. Pracował również w różnych instytucjach finansowych, w tym w Banku Handlowym i PKO BP, a także CERA (przekształconej później w Fitch Polska) i PADCO (Planning and Development Collaborative International) w Kijowie. Pełnił funkcję doradcy premiera Jerzego Buzka. Od 1998 do 2002 sprawował urząd prezesa Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. W trakcie pełnienia tej funkcji w 2001 został pierwszym wiceprezydentem Stowarzyszenia Instytucji Nadzorujących Fundusze Emerytalne (AIOS). Od 2003 kierował Biurem Polityki Finansowej w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy w okresie prezydentury Lecha Kaczyńskiego, rok później został przewodniczącym komisji finansów Związku Miast Polskich.

Od 7 listopada 2005 do 7 kwietnia 2006 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, był głównym autorem ustawy powołującej Komisję Nadzoru Finansowego^[3]. Był zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzoru Bankowego, Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych oraz członkiem Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, a także europejskich rad i komitetów zajmujących się finansami i nadzorem nad rynkiem finansowym: EBC (European Banking Committee), ESC (European Securities Committee), EIOPC (European Insurance and Occupational Pension Funds Committee), EFCC (European Financial Conglomerate Committee) i FSC (Financial Services Committee). Pełniąc funkcje w administracji państwowej, deklarował się publicznie jako przeciwnik wejścia do strefy euro^[4] i podpisania traktatu lizbońskiego^[5]. Po odejściu z rządu został zastępcą szefa Kancelarii Sejmu^[6]. W 2008 w trakcie kadencji Sławomira Skrzypka objął stanowisko doradcy prezesa NBP, funkcję tę pełnił także za kadencji Adama Glapińskiego (do lipca 2024)^[7][8]. Był też doradcą prezesa GUS. Objął funkcję prezesa zarządu Agencji Ratingu Społecznego – spółki prawa handlowego zajmującej się oceną emitentów papierów wartościowych w Polsce według metodologii ESG, a także prezesa Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE^[9].

Został członkiem rady programowej „Gazety Bankowej”^[10]. Jest autorem artykułów prasowych, publikowanych m.in. w prasie codziennej oraz ekonomicznej, występuje jako ekspert w programach radiowych i telewizyjnych o tematyce ekonomicznej. Wziął udział w filmie Newta Gingricha Nine Days That Changed The World^[11].

W latach 90. należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Później współpracował z Prawem i Sprawiedliwością (współtworzył program gospodarczy tej partii przed wyborami w 2005)^[12]. Był też związany z Opus Dei^[13]. W wyborach prezydenckich w 2010 poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia^[14]. Został także członkiem Narodowej Rady Chrześcijańskiego Kongresu Społecznego^[15].

Życie prywatne

Jest żonaty z Katarzyną, ma dwoje dzieci: Małgorzatę i Bartłomieja^[16].