Charles Yriarte

Charles Yriarte – francuski pisarz pochodzący z rodziny o hiszpańskich korzeniach^[1]. Studiował architekturę w École des Beaux-Arts w Paryżu, a w 1856 r. został inspektorem budynków rządowych. Podróżował z wojskiem hiszpańskim pracując jako korespendonet wojenny dla czasopisma Monde illustre. Był w Maroku w czasie wojny hiszpańsko-marokańskiej. Pisał również relacje z podróży po Hiszpanii i Włoszech, w 1862 r. został redaktorem Monde illustre. W 1871 r. porzucił pracę w gazecie i poświęcił więcej czasu na podróże i opisywanie doświadczeń podróżnika.

Charles Yriarte

Charles Yriarte, 1864.
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1832 Paryż, Francja
Data i miejsce śmierci	1898 Paryż, Francja
Narodowość	francuska
Dziedzina sztuki	literatura

Jednym z jego najważniejszych dzieł jest studium życia i twórczości malarza Francisca Goi zatytułowane Goya, sa vie, son oeuvre z 1867 roku. Yriarte był jednym z nielicznych, którzy po śmierci malarza odwiedzili jego rezydencję (Dom Głuchego) i opisali znajdujące się w nim malowidła ścienne, tzw. czarne obrazy, zanim przeniesiono je na płótna.

Wybrane dzieła

• La societé espagnole (1861)
• Sous la tente, souvenir du Maroc (1862)
• Paris grotesque, les celebrités de la rue 1815-63 (1864)
• Les cercles de Paris, 1828-64 (1865)
• Portraits parisiens (1865)
• Nouveaux portraits parisiens (1869)
• Goya, sa vie, son oeuvre (1867)
• Portraits cosmopolites und Tableaux de la guerre (1870)
• Les Prussiens à Paris et le 18 mars (1871)
• Campagne de France 1870-71 (1871)
• Les princes d'Orleans (1872)
• Le Puritain (1873)
• La vie d'un patricien de Venise au XVI. siècle (1885)
• La Bosnie et l'Herzégovine pendant l'insurrection (1875)
• Venise: l'histoire, l'art, l'industrie, la ville et la vie (1877)
• Les bords de l'Adriatique (1878)
• Florence (1880)
• Un condottiere au XV. siècle: Rimini (1882)
• Françoise de Rimini (1882)
• Matteo Civitali (1885)
• Cesar Borgia (1889)