Ciżmówka mchowa

Ciżmówka mchowa (Crepidotus epibryus (Fr.) Quél) – gatunek grzybów należący do rodziny ciżmówkowatych (Crepidotaceae)^[1].

Ciżmówka mchowa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	ciżmówkowate
Rodzaj	ciżmówka
Gatunek	ciżmówka mchowa
Nazwa systematyczna
Crepidotus epibryus (Fr.) Quél Fl. mycol. France (Paris): 107 (1888)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Crepidotus, Crepidotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go Elias Fries w 1821 r. nadając mu nazwę Agaricus epibryus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Lucien Quélet w 1888 r.^[1]

Ma około 20 synonimów. Niektóre z nich:

• Crepidotus hypnophilus (Pers.) Nordstein 1990
• Pleurotellus epibryus (Fr.) Zmitr. 2004
• Pleurotellus herbarum Singer 1947^[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Owocnik

Jednoroczny o średnicy 4–15 mm, wypukły, wachlarzowaty lub nerkowaty, nieco spłaszczony z wyraźnym, płonym obrzeżem (blaszki nie dochodzą do samego brzegu). Górna powierzchnia biaława lub jasnokremowa, delikatnie filcowata. Do podłoża przyrasta bokiem lub górną powierzchnią. Trzonu zazwyczaj brak. Blaszki gęste, rozchodzące się promieniście od punktu przyczepu, początkowo białawe, potem różowo-brązowe^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników bladobrązowy. Zarodniki elipsoidalne, gładkie 7–9 × 3–3,5 μm^[4].

Gatunki podobne

Podobna jest ciżmówka zmienna (Crepidotus variabilis), ale ma gładszą powierzchnię, nie ma płonego obrzeża i jest większa^[4].

Występowanie i siedlisko

Ciżmówka mchowa występuje w Ameryce Północnej, Południowej i w Europie^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska^[3]. Nowe, liczne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków chronionych lub zagrożonych^[6].

Grzyb saprotroficzny. Rozwija się na martwych liściach i gnijącym drewnie, zwłaszcza na łodygach martwej trawy i paproci. Owocniki pojawiają się późnym latem i jesienią^[4].