Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Commandos
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Commandos – seria gier komputerowych wyprodukowanych przez hiszpańską firmę Pyro Studios i wydanych przez Eidos Interactive, w których gracz wciela się w dowódcę brytyjskich komandosów. Rozgrywka odbywa się na terenach okupowanych przez państwa Osi podczas II wojny światowej i jej celem jest zwykle zniszczenie nieprzyjacielskich instalacji, co wymaga ostrożnej eliminacji jednostek wroga obdarzonych sztuczną inteligencją.
Inicjująca serię, wydana w 1998 roku na komputery osobiste, strategiczna gra czasu rzeczywistego pod tytułem Commandos: Za linią wroga zawierała grupę do sześciu bohaterów o różnych umiejętnościach, a ich współpraca była potrzebna do zwycięstwa w misjach. Sukces gry[1][2] spowodował powstanie w roku 1999 samodzielnego dodatku do niej pod tytułem Commandos: Zadania specjalne, który zawierał kilka nowych misji i nowe umiejętności dla kierowanych bohaterów. W sequelu Commandosów, wydanej w roku 2002 grze Commandos 2: Ludzie odwagi, kierowane postacie uzyskały ekwipunek i możliwość przejmowania uzbrojenia od pokonanych wrogów. Gra posiadała, w przeciwieństwie do poprzednich odsłon serii, trójwymiarowy silnik, aczkolwiek o ograniczonych możliwościach[3]; była też próbą przeniesienia zasad rozgrywki na konsole Xbox i PlayStation 2. Trzecia część serii, Commandos 3: Kierunek Berlin z 2003 roku, charakteryzowała się poprawioną oprawą graficzną[4]. W 2006 roku twórcy podjęli nieudaną próbę zmiany gatunku serii – gra Commandos: Strike Force z gatunku strzelanek pierwszoosobowych została przyjęta umiarkowanie[5]. W 2010 nieoficjalnie informowano o pracach nad piątą częścią serii[6], lecz ukazała się ona dopiero w 2025[7].
Remove ads
Realia
Akcja serii gier Commandos ma miejsce podczas II wojny światowej. Misje są możliwe do wykonania w różnych terenach okupowanych przez państwa Osi; w Commandos: Za linią wroga bohaterowie działają w Norwegii, Afryce Północnej, Francji i Niemczech[8]. W dodatku do tej gry wśród nowych scenerii znalazły się Wyspy Normandzkie, Jugosławia, Holandia i wyspa Kreta[9]. Commandos 2: Ludzie odwagi przeniosła akcję głównie do Azji – misje wykonywano w takich krajach jak Birma, Indie, Tajlandia i Japonia, a wśród przeciwników znaleźli się żołnierze japońscy[10]. W Commandos 3: Kierunek Berlin dodano dwie nowe lokalizacje: Europę Środkową i Stalingrad[11].
W kwestii realizmu twórcy luźno podchodzili do prawdy historycznej i geograficznej, co znalazło swój wyraz w instrukcji do Commandos 2, w której udzielono sprostowania do nieścisłości w grze[12].
Remove ads
Tło historyczne
Podsumowanie
Perspektywa
Po ewakuacji spod Dunkierki większości żołnierzy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego podpułkownik Dudley Clarke z Królewskiej Artylerii przedstawił koncepcję utworzenia niewielkich oddziałów, które byłyby zdolne do przedostania się za linię frontu oraz sabotażu wrogich obiektów wojskowych, przemysłowych i komunikacyjnych. Propozycja została poparta przez Winstona Churchilla[13].
W roku 1940 rozpoczęto tworzenie pierwszych oddziałów specjalnych spośród ochotników z brytyjskiej Armii Terytorialnej. Później na szkolenia zgłaszali się także żołnierze Korpusu Królewskiej Piechoty Morskiej oraz członkowie brytyjskich sił policyjnych[14]. Clarke zaproponował dla nowych jednostek nazwę „Commando” (z ang. komandos), zainspirowany stylem walki burskich oddziałów kommando z czasów II wojny burskiej[13].
Komandosi byli szkoleni w sprawności fizycznej, umiejętności przetrwania i orientacji w terenie, walce wręcz, cichym zabijaniu, sygnalizacji, operacjach desantowych, obsłudze pojazdów (także produkowanych przez wroga) i broni oraz używaniu ładunków wybuchowych. Ich główna baza szkoleniowa znajdowała się we wsi Achnacarry w Szkocji[15].
Komandosi najczęściej działali we Francji, w Norwegii, na Bliskim Wschodzie, we Włoszech i w Birmie. Początkowo toczone na małą skalę operacje zaczepne podnosiły morale wśród wojsk sojuszniczych i cywilów[16]. Później, w wyniku wzrostu natężenia operacji w Europie i ich coraz większej skuteczności, Adolf Hitler wydał tajny rozkaz o nazwie Kommandobefehl, w którym nakazał bezwzględną eliminację pojmanych komandosów[17].
Oddziały brytyjskich komandosów zostały rozwiązane po zakończeniu wojny[18].
Remove ads
Gry z serii
Podsumowanie
Perspektywa
| 1998– | – Commandos: Za linią wroga | |
| 1999– | – Commandos: Zadania specjalne | |
| 2000– | ||
| 2001– | – Commandos 2: Ludzie odwagi | |
| 2002– | ||
| 2003– | – Commandos 3: Kierunek Berlin | |
| 2004– | ||
| 2005– | ||
| 2006– | – Commandos: Strike Force | |
| 2007– | ||
| 2008– | ||
| 2009– | ||
| 2010– | ||
| 2011– | ||
| 2012– | ||
| 2013– | ||
| 2014– | ||
| 2015– | ||
| 2016– | ||
| 2017– | ||
| 2018– | ||
| 2019– | ||
| 2020– | ||
| 2021– | ||
| 2022– | ||
| 2023– | ||
| 2024– | ||
| 2025– | – Commandos: Origins | |
Commandos: Za linią wroga
Pierwsza gra z serii, Commandos: Za linią wroga (ang. Commandos: Behind Enemy Lines), ukazała się 20 maja 1998 roku[19]. Została zaprojektowana przez Gonzalo Suáreza[20]. Zawierała dwuwymiarową grafikę[21]. Gracz kierował oddziałem do sześciu ludzi o różnych umiejętnościach, których współpraca była potrzebna do wykonania wytycznych misji, takich jak zniszczenie wrogich obiektów przemysłowych[22][23]. Wrogowie posiadali zaawansowaną sztuczną inteligencję – w przypadku zauważenia postaci gracza nie tylko strzelali w jego stronę, ale też wzywali posiłki[24]. Niewielka liczba dostępnych komandosów i ograniczone uzbrojenie wymuszały stosowanie taktyki cichego eliminowania nieprzyjaciela bądź jego unikania[21]. Kampania dla jednego gracza zawierała 20 misji rozgrywanych na terenach okupowanych przez III Rzeszę[8], zaś w trybie wieloosobowym misje z kampanii były rozgrywane w trybie współpracy[8]. Na całym świecie do końca 2000 roku gra została sprzedana w liczbie miliona egzemplarzy[2].
Commandos: Zadania specjalne
Samodzielny dodatek do Commandos: Za linią wroga, zatytułowany Commandos: Zadania specjalne (ang. Commandos: Beyond the Call of Duty), ukazał się 31 marca 1999 roku[25] i rozszerzył podstawową grę o 8 misji[26]. Bohaterowie zyskali umiejętność odwracania uwagi wroga poprzez rzut kamieniem lub pozostawienie paczki papierosów[27]. Umożliwione zostało także obezwładnianie wrogich żołnierzy i zmuszanie ich do wykonania określonej czynności[28]. Poprawie uległa oprawa graficzna[29].
Commandos 2: Ludzie odwagi
Kontynuacja Za linią wroga, Commandos 2: Ludzie odwagi (ang. Commandos 2: Men of Courage), miała premierę 20 września 2001 roku na komputery osobiste[30], a na przełomie sierpnia i września 2002 roku ukazały się jej wersje na konsole PlayStation 2 i Xbox[31][32]. Również jej autorem był Gonzalo Suárez[33]. Druga część serii została wyposażona w silnik trójwymiarowy[34], który miał jednak ograniczone możliwości – mapę w grze można było obracać jedynie skokowo, o 90°[35]. Liczba kierowanych postaci zwiększyła się do dziewięciu[36], a one same zyskały ekwipunek, w którym mogły się znaleźć m.in. broń i apteczki[37]. W związku z tym pojawiła się możliwość odebrania uzbrojenia i munduru przeciwnikowi. Bohaterowie zyskali umiejętność obsługiwania wrogiej broni[38], przebierania się w mundury obezwładnionych lub zabitych strażników[39], a także przenoszenia zwłok i używania pojazdów[40][41]. Stanowiło to nowość w stosunku do poprzedniej części, w której zakres działań bohaterów był ograniczony. Poprawione też zostało zachowanie sztucznej inteligencji komputerowych strażników[42]. Commandos 2 oferowała 12 misji mających miejsce nie tylko w Europie, ale również na Dalekim Wschodzie[43].
Commandos 3: Kierunek Berlin
Trzecia część serii, Commandos 3: Kierunek Berlin (ang. Commandos 3: Destination Berlin, została wydana 13 października 2003 roku na komputery osobiste[44]. Jej autorami byli Gonzalo Suárez i Ignacio Pérez Dolset[45]. Podobnie jak Commandos 2, gra posiadała widok izometryczny z trójwymiarowymi wnętrzami[46]. Liczba kierowanych postaci została zredukowana do sześciu, a zestaw 12 misji podzielono na trzy kampanie w Normandii, Europie Środkowej i Stalingradzie[11]. Commandos 3, w przeciwieństwie do poprzednich części serii, nie obsługiwała skrótów klawiaturowych[4].
Commandos: Strike Force
Czwarta część serii, Commandos: Strike Force, ukazała się 17 marca 2006 roku na platformach Windows, PlayStation 2 i Xbox[47]. Jej twórcami byli Ignacio Pérez i Jorge Rosado de Álvaro[48]. W przeciwieństwie do pozostałych części serii, które były strategicznymi grami czasu rzeczywistego, Commandos Strike Force należy do gatunku strzelanek pierwszoosobowych[49]. Liczbę bohaterów ograniczono do trzech. Można się jednak swobodnie pomiędzy nimi przełączać[50]. Gra jest podzielona na trzy kampanie w ZSRR, Norwegii i Francji[51].
Commandos: Origins
Piąta cześć serii, Commandos: Origins, została opracowana przez Claymore Game Studios i wydana przez Kalypso Media. Została wydana na PlayStation 5, Xbox Series i PC 10 kwietnia 2025 roku[7]. Gra skupia się na genezie powstania oddziału komandosów, którego postaciami gracze kierowali w pierwszych trzech częściach[52].
Remove ads
Odwołane części
Commandos 4
21 sierpnia 2009 roku holenderski serwis Gamer.nl opublikował informację, jakoby w Pyro Studios miały trwać prace nad piątą częścią serii Commandos[53]. Jeden z przedstawicieli studia zdementował jednak tę plotkę[54]. 12 kwietnia 2010 roku serwis Blue's News, na podstawie informacji w życiorysach zawodowych byłego pracownika Pyro Studios – Marcosa Domenecha oraz obecnego – Jose Ramona Diaza Martina, wysnuł hipotezę o tym, że trwają ukryte prace nad kolejną częścią serii na PlayStation 3 i Xboksa 360[6][55].
Remove ads
Odbiór serii
Podsumowanie
Perspektywa
Odbiór gier z serii Commandos był zróżnicowany. Pierwsza część, Za linią wroga uzyskała głównie wysokie noty wśród recenzentów i pochwały za nowatorski sposób rozgrywki, sztuczną inteligencję[24] i oprawę graficzną[21], krytykowano natomiast wysoki poziom trudności[24][21]. Z takimi samymi pochwałami i zarzutami spotkały się Zadania specjalne[26][27][28]. Druga część serii, najwyżej oceniana przez krytyków według agregatorów GameRankings i Metacritic, zyskała pozytywne oceny za wprowadzenie nowego silnika graficznego, natomiast krytykowano występujące w niej usterki techniczne i zbyt wysoki poziom trudności[35][40][36]. Porażką zakończyła się próba przeniesienia zasad rozgrywki na konsole PlayStation 2 i Xbox – występowały odmienne zdania co do wygody obsługi gamepada[69][70][71][72], a krytykowana była niewyraźna na telewizorach oprawa graficzna[69][73].
Od tego czasu nastąpił regres w jakości gier z serii. Trzecia część serii spotkała się z krytyką ze względu na bardzo wysoki poziom trudności, a wśród zauważonych wad znalazł się brak obsługi skrótów klawiaturowych[44][46]. Do serii przylgnęła wówczas etykieta gier niemożliwych do przejścia; do Commandosów była porównywana w negatywnym tonie gra Soldiers: Ludzie honoru[74]. Próba uczynienia rozgrywki przystępniejszą, podjęta w Commandos: Strike Force, nie powiodła się – mimo spadku poziomu trudności[75] krytykowano grę za niskiej jakości sztuczną inteligencję i niedokładne przeniesienie zasad rozgrywki z poprzednich części[49][50].
Do 2003 sprzedano około 3 milionów egzemplarzy gier z serii Commandos[76][77].
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads