Cornelius Gurlitt (kompozytor)

Cornelius Gurlitt (ur. 10 lutego 1820 w Altonie, zm. 17 czerwca 1901 tamże^[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Cornelius Gurlitt

Portret Gurlitta autorstwa Wilhelma Kümpla, 1848
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1820 Altona
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	17 czerwca 1901 Altona
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Życiorys

Studiował w Altonie u Johanna Petera Reineckego, następnie był uczniem Christopha Ernsta Friedricha Weysego w Kopenhadze^[1][2]. W latach 1841–1845 działał jako nauczyciel w Hørsholmie^[1]. Dzięki stypendium przyznanemu przez króla duńskiego odbył podróż po Europie, w trakcie której poznał Roberta Schumanna, Alberta Lortzinga i Roberta Franza^[1][2]. Po powrocie do kraju działał jako nauczyciel w Altonie, podczas wojny prusko-duńskiej (1848–1851) był dyrygentem orkiestry wojskowej^[1]. Od 1864 do 1898 roku pełnił funkcję organisty kościoła św. Trójcy w Altonie^[2]. W latach 1879–1887 wykładał także w konserwatorium w Hamburgu^[1][2].

Był autorem ponad 250 kompozycji^[1], w tym oper Die römische Mauer (wyst. Altona 1860) i Scheik Hassan (niewystawiona), 3 sonat skrzypcowych, 3 sonat wiolonczelowych, licznych pieśni^[2]. Zasłynął jednak przede wszystkim jako autor miniatur fortepianowych o przeznaczeniu pedagogicznym i do muzykowania domowego^[1]. Ich zbiór wydał drukiem Willy Rehberg (Der neue Gurlitt, 2 tomy, wyd. Moguncja 1931)^[2]. Największą popularność zdobyło sobie Scherzo op. 115, zawierające humorystyczne przetworzenie piosenki O, du lieber Augustin^[1].