Cylindrowiec białawy

Cylindrowiec białawy (Henningsomyces candidus (Pers.) Kuntze) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)^[1].

Cylindrowiec białawy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	cylindrowiec
Gatunek	cylindrowiec białawy
Nazwa systematyczna
Henningsomyces candidus Revis. gen. pl. (Leipzig) 3(3): 483 (1898) Sanctioning author:

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Henningsomyces, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1794 roku Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Solenia candida. Obecną nazwę nadał mu w 1898 r. Otto Kuntze^[1].

Ma 9 synonimów. Niektóre z nich:

• Calyptella candida (Pers.) Pat. 1900
• Cyphella candida (Pers.) Pat. 1900
• Lachnella candida (Pers.) G. Cunn. 1963^[2].

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Owocniki

Pojedyncze, oddzielone od siebie, ale dość gęsto upakowane i czasami zlewające się z sobą rurki o długości 0,6–0,7 mm i średnicy 0,16–0,20 mm. Powierzchnia biała, drobno owłosiona, zwykle z otworami na wierzchołkach^[4].

Cechy mikroskopowe

Hymenium o grubości około 22 µm pokrywające całą wewnętrzną powierzchnię owocników. System strzępkowy monomityczny. Strzępki o średnicy 2–4 µm, cienkościenne, z prostymi przegrodami i trudno dostrzegalnymi sprzążkami. Są zlepione i trudne do rozdzielenia, strzępki na zewnętrznej powierzchni rozgałęziają się na wierzchołkach. Liczne, wrzecionowate cystydiole o długości do 25 µm i średnicy 5 µm, nieco wystające ponad hymenium. Podstawki szeroko maczugowate, 14–17 × 6–7 µm. Bazydiospory niemal kuliste, 4 × 5 µm, szkliste, cienkościenne, gładkie, nieamyloidalne^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje na niektórych wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą^[5]. W. Wojewoda w 2003 r. wymienił ten gatunek wśród wielkoowocnikowych podstawczaków Polski wraz z uwagą, że występuje lokalnie, ale nie przytoczył jego stanowisk^[3]. W późniejszych latach podano jednak jego stanowiska w Polsce^[6]. Dość liczne i aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[7].

Saprotrof występujący na zmurszałym drewnie^[3]. Powoduje białą zgniliznę drewna^[4].