Czubniczka cuchnąca

Czubniczka cuchnąca (Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)^[1].

Czubniczka cuchnąca

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pieczarkowate
Rodzaj	czubniczka
Gatunek	czubniczka cuchnąca
Nazwa systematyczna
Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon Nova Hedwigia 23: 238 (1972)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1881 r. Berkeley i Broome nadając mu nazwę Agaricus bucknallii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1972 r. Rolf Singer i Heinz Clémençon^[1].

Synonimy naukowe^[2]:

• Agaricus bucknallii Berk. & Broome 1881
• Cystoderma bucknallii (Berk. & Broome) Singer 1939
• Cystolepiota bucknallii var. lilacina (Quél.) Bon 1993
• Lepiota bucknallii (Berk. & Broome) Sacc. 1887
• Lepiota lilacina Quél. 1876
• Lepiota seminuda subsp. lilacina (Quél.) Sacc. 1897
• Lepiota seminuda var. lilacina Quél. 1877

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako czubajeczka Bucknala^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnicy 1–3 cm, barwy od jasnoliliowej do fioletowej, u dojrzałych owocników blednący, o powierzchni pokrytej mącznym lub ziarnistym komórkowym nalotem^[4].

Hymenofor

Blaszkowy, blaszki barwy żółtawej, o regularnej tramie^[4].

Trzon

Barwy kapelusza, pokryty mączystym nalotem, z zanikającą strefa pierścieniową^[4].

Miąższ

O charakterystycznym zapach gazu koksowniczego lub skatolu, podobnie jak u gąski siarkowej (Tricholoma sulphureum)^[4].

Wysyp zarodników

Biały, dekstrynoidalny. Zarodniki o pokroju eliptycznym, wydłużone, o wymiarach ok. 7,5–9×3–3,5 μm, gładkie, bez pory rostkowej^[4].

Występowanie i siedlisko

Potwierdzono notowania tego gatunku w Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Rosji, Szwecji i Wielkiej Brytanii^[5]. Występuje również w Polsce,Barbara Gumińska podała 3 stanowiska tego gatunku (na stokach Ociemnego Wierchu, przy ujściu Ociemnego Potoku i pod Sokolą Percią^[6]).

Saprotrof. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, przeważnie na wapiennych glebach. Wytwarza owocniki od sierpnia do października^[4].