Dąbrowica (województwo świętokrzyskie)

Dąbrowica – wieś sołecka^[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Słupia^[3][6], nad Pilicą. Nazwa wsi pochodzi od wielkich dębów, które rosły przed wiekami. Ostatnie potężne drzewo zostało ścięte w 1962 roku. Powierzchnia 910 ha.

Dąbrowica

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	jędrzejowski
Gmina	Słupia
Liczba ludności (2020)	163[1]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	28-350[2]
Tablice rejestracyjne	TJE
SIMC	0268783[3]
Położenie na mapie gminy Słupia Dąbrowica
Położenie na mapie Polski Dąbrowica
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Dąbrowica
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego Dąbrowica
50°33′45″N 19°50′02″E[4]

Miejscowość ujęta jest w ogólnopolskim spisie terenów zasiedlonych przez bociana białego^[7]

Od 1963 r. w Dąbrowicy funkcjonuje remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.

Historia

Historia wsi sięga XIV wieku. Kodeks Małopolski (t. I s.394) wymienia wieś w roku 1375 w brzmieniu Drowicza, jako De Dobrouicza występuje w roku 1379 (Kodeks Małopolski t.I s.408). Dąbrowicę w wieku XIX opisano jako wieś nad rzeką Pilicą, w ówczesnym powiecie włoszczowskim, gminie Rokitno, parafii Szczekociny. Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 r. było tu 40 domów 257 mieszkańców. W roku 1880 wieś liczyła 51 domów i 360 mieszkańców.

Rozległość dominalna wynosiła 1782 mórg w tym dworskiej ziemi ornej 657, lasu 618 mórg, łąk 120 mórg, pastwisk 80 mórg i nieużytków 37 mórg. Włościanie posiadali: ziemi ornej 219 mórg, łąk 40 mórg i nieużytków 11 mórg.

Dąbrowica leży w dole, w nizinie błotnistej. Koło dworu utrzymuje się dotąd gaj złożony z kilkudziesięciu odwiecznych dębów olbrzymiej wysokości i grubości. Ziemia „rędziniasta”, nieco „marglowata”, urodzajna. Lasy wysokopienne, nieźle utrzymane, przeważa w nich sosna. Łąki nad Pilicą nisko położone, stąd mokre.

(Opisu dostarcza SgKP w tomie I na str.931)

Na Pilicy młyn z roczną produkcją w kwocie 1200 rubli srebrnych^[8].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Stolarczyków udzieliła pomocy Żydom, Marii Krieger, Józefowi, Irenie, Marii, Czesławowi., i Róży P. z d. Krieger. W 1995 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Apolonii, Franciszkowi i Witoldowi Stolarczykom tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[9].

Zabytki

• zabytkowa kapliczka św. Jana z XVI wieku
• młyn zbożowy
• ruiny papierni Jeziorański Heller z przełomu XIX i XX wieku
• dwa schrony – pamiątka z okresu II wojny światowej