Dariusz Paradowski

Dariusz Gwidon Paradowski (ur. 5 marca 1966 w Gdańsku)^[1] – polski śpiewak operowy, kontratenor sopranowy.

Dariusz Paradowski

Data i miejsce urodzenia	5 marca 1966 Gdańsk
Typ głosu	kontratenor
Gatunki	opera
Zawód	solista operowy, pedagog
Odznaczenia

Życiorys

Śpiewał w chórze, jako pięciolatek rozpoczął naukę gry na fortepianie, kontynuując ją aż do ukończenia szkoły średniej, a międzyczasie pobierając lekcje gry na organach. Uczył się również gry na kontrabasie^[2]. Brak źródeł opisujących i dokumentujących technikę wokalną Paradowskiego^{[potrzebny przypis]}. Posiada on pełny rejestr barytonowy, jednocześnie operował pełną skalą sopranu uzyskując dźwięk różny od falsetu i praktycznie niespotykany wśród kontratenorów sopranowych^{[potrzebny przypis]}. Stąd częściej nazywany jest sopranistą niż kontratenorem^{[potrzebny przypis]}. Skala jego głosu ma 4,5 oktawy^[3].

Studia rozpoczął w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, gdzie kształcił się pod kierunkiem Alicji Legieć-Matosiuk, a następnie kontynuował edukację na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie ówczesnego rektora Eugeniusza Sąsiadka, gdzie w 1990 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem^[2]. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2007 roku, tytuł profesora sztuk muzycznych w 2013^[4].

Działalność artystyczna

Jego repertuar obejmuje dzieła od muzyki dawnej, po formy współczesne. Specjalizuje się przede wszystkim w pieśniach baroku i operze klasycznej^[5].

Dyrektor Stowarzyszenia Europe-Art z siedzibą w Paryżu. Współtwórca i reżyser Gdańskiej Opery Kameralnej^[2]. Jest wykładowcą i profesorem Wydziału Wokalno-Aktorskiego katedry Wokalistyki III Wydziału Akademii Muzycznej w Gdańsku^[4]. Jest twórcą, animatorem i dyrektorem istniejącego od 2002 roku Letniego Festiwalu Muzyki Kameralnej w Helu^[5].

Jest bohaterem filmu dokumentalnego z 2005 roku pt. Sopranista w reż. Grzegorza Siedleckiego^[6].

Nagrania

• 2008 – Pieśni D. Paradowski J. Cohen
• 2005 – Muzyka Złotego Wieku w Polsce
• 1998 – Z. Preisner, Requiem dla mojego przyjaciela
• 1995 – Arie i duety operowe W.A. Mozarta
• 1994 – F. Mendelssohn-Bartholdy, Oratorium Paulus

Nagrody i wyróżnienia

• 1996 – II nagroda oraz nagroda specjalna na konkursie wokalnym Hommage a Lucia Popp w Bratysławie
• 1998 – Paszport „Polityki” za rok 1997
• 2006 – Srebrny Krzyż Zasługi^[7]
• 2007 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 60-lecia Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki^[8]
• 2016 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9]