Diksza

Diksza (dewanagari दीक्षा) – akt inicjacji w tradycjach hinduistycznych równoważny znaczeniowo nowym narodzinom, indywidualny sakrament^[1]. Już w czasach wedyjskich miał na celu uśmiercenie nieuświęconej egzystencji dla osiągnięcia egzystencji wyższego stopnia^[2]. Również późniejsze brahmany (np. Aitareja 1.3.1 i 1.2.1–20, Śatapatha 3.2.1.11) określają dikszę, jako obrzęd o znaczeniu embriologicznym i położniczym^[3]. Przekazu tego inicjacyjnego wtajemniczenia religijnego dokonuje mistrz (guru, bramin), a odbiorcą jest uczeń (śiszja).

Źródłosłów

Termin diksza wywodzony jest z połączenia dwóch rdzeni^[4]:

• dā – dawać
• kṣi – niszczyć, usuwać.

Rodzaje

• ceremonia przygotowawcza w wielu rytuałach wedyjskich
• inicjacja przyłączająca do danej wspólnoty religijnej (sangha) lub tradycji (sampradaja)
• mantradiksza – inicjacja do praktyki konkretnej mantry.
  • rodzajem mantradikszy jest diksza gurumantry. Guru podczas takiej ceremonii dikszy przekazuje uczniowi gurumantrę. Mantra od guru i guru to jedno – naucza Swami Muktananda Paramahansa. Guru pod postacią tej mantry wstępuje w ucznia^[5] a energia wewnętrzna (śakti) guru przenika w ucznia^[6]
• śaktipatadiksza (trl. śaktipātadīkṣā) - inicjacja za pomocą śaktipatu^[7].

Zobacz też

• darśan
• śaktipat
• upanajana
• Schronienie w buddyzmie – odpowiednik w religii buddyjskiej