Dion chante Plamondon

Dion chante Plamondon (en. Dion sings Plamondon, pl. Dion śpiewa Plamondona) jest albumem kanadyjskiej piosenkarki Céline Dion wydanym 14 listopada 1991. To jej 15 album francuskojęzyczny album i 16 jeśli zaliczyć również anglojęzyczne krążki. W Europie album został wydany pod inną nazwą – Des mots qui sonnent (en. Words That Sound, pl. Słowa, które brzmią).

Dion chante Plamondon

Wykonawca albumu studyjnego
Céline Dion
Wydany	4 listopada 1991 29 kwietnia 1992 25 stycznia 1993 31 maja 1994 11 listopada 1994
Nagrywany	1991
Gatunek	pop
Długość	47:57
Wydawnictwo	Columbia, Epic
Producent	Romano Musumarra, Serge Perathoner, Jannick Top
Oceny
The New Rolling Stone Album Guide [1]
Album po albumie
Unison (1990) Dion chante Plamondon (1991) Celine Dion (1992)

Informacje o albumie

Na tym albumie Céline Dion interpretuje słowa Luca Plamondona, autora tekstów piosenek z francuskojęzycznej części. Krążek zawiera 4 nowe piosenki („Des mots qui sonnent”, „Je danse dans ma tête”, „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” i „L’amour existe encore”) oraz 8 coverów (głównie z musicalu Starmania: „Le monde est stone”, „Le blues du businessman”, „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)” i „Les uns contre les autres”). „Le monde est stone” i „Ziggy” oryginalnie zostały nagrane przez Fabienne Thibeault, a „Le blues du businessman” przez Claude Dubois. Thibeault i Dubois śpiewali również „Les uns contre les autres”. Inne covery to „Le fils de Superman” Martina St-Clair, „Oxygène” i „J'ai besoin d'un chum” Diane Dufresne oraz „Piaf chanterait du rock” Marie Carmen.

Początkowo album wydano w Kanadzie (listopad 1991) i Francji (kwiecień 1992). W 1994 roku Dion chante Plamondon został wydany również w reszcie świata i tym samym stał się pierwszym francuskojęzycznym albumem Dion dostępnym nie tylko w Kanadzie i Francji. Krążek sprzedał się w nakładzie 1,5 miliona kopii i został wydany z czterema różnymi okładkami.

1991-92 w Kanadzie

W Kanadzie nie wydano żadnych komercyjnych singli z albumu jednak 5 piosenek trafiło do rozgłośni radiowych. Sony Music Entertainment zdecydowała się wydać dwa single w tym samym czasie w październiku 1991 roku: „Des mots qui sonnent” (doszedł do 10 miejsca) i „L’amour existe encore” (doszedł do 16 miejsca). W lutym 1992 wydano kolejny singiel radiowy „Je danse dans ma tête” (doszedł do 3 miejsca), który wygrał nagrodę MuchMusic Award za najlepszy teledysk Adult Contemporary. „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” został wybrany w lipcu 1992 roku na następny singiel i stał się hitem dochodząc do 1 miejsca na liście najczęściej granych utworów w stacjach radiowych. Piątym i ostatnim singlem była piosenka „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Album odniósł duży sukces w Kanadzie, gdzie mimo że doszedł jedynie do 57 miejsca na liście najchętniej kupowanych albumów sprzedał się w nakładzie ponad 200,000 kopii za co został certyfikowany podwójną platyną. Dion chante Plamondon otrzymał Juno Award i Felix Award (obie nagrody w kategorii Best Selling Album).

1992-94 we Francji

We Francji album został wydany pod nazwą Des mots qui sonnent i był promowany piosenką „Je danse dans ma tête”, która została wydana jako pierwszy komercyjny singiel w kwietniu 1992. Niestety, zarówno singiel, jak i sam album okazały się fiaskiem. Wszystko zmieniło się kiedy wydano drugi singiel - „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Piosenka stała się wielkim przebojem, doszła do 2 miejsca na liście sprzedaży singli i pokryła się złotem za sprzedaż 365,000 kopii. Anglojęzyczna wersja piosenki została użyta jako B-side do singla i pojawiła się na kompilacji Tycoon. Dzięki sukcesowi „Ziggy” Des mots qui sonnent pojawił się we wrześniu 1993 roku na liście najlepiej sprzedających się albumów we Francji. W styczniu 1994 roku Sony Music Entertainment wydała trzeci i ostatni komercyjny singiel we Francji - „L’amour existe encore”, który doszedł do 31 miejsca na liście sprzedaży singli. Des mots qui sonnent doszedł we Francji do 4 miejsca na liście sprzedaży albumów i pokrył się podwójną platyną za sprzedaż 600,000 kopii.

1994 na świecie

W 1994 album został wydany w innych państwach świata lecz nie promowały go żadne single. Jedynie singiel Dion z 1994 Think Twice zawierał jako B-side'y dwie piosenki z Dion chante Plamondon: „L’amour existe encore” i „Le monde est stone”.

Lista utworów

#	Tytuł	Autorzy	Czas trwania
1.	„Des mots qui sonnent”	Luc Plamondon, Aldo Nova, Marty Simon	3:56
2.	„Le monde est stone”	Luc Plamondon, Michel Berger	3:40
3.	„J'ai besoin d'un chum”	Luc Plamondon, François Cousineau	4:04
4.	„Le fils de Superman”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	4:35
5.	„Je danse dans ma tête”	Luc Plamondon, Romano Musumarra	4:14
6.	„Le blues du businessman”	Luc Plamondon, Michel Berger	4:30
7.	„Piaf chanterait du rock”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	3:23
8.	„Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”	Luc Plamondon, Michel Berger	2:58
9.	„Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime”	Luc Plamondon, Erown	3:40
10.	„Les uns contre les autres”	Luc Plamondon, Michel Berger	3:10
11.	„Oxygène”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	6:00
12.	„L’amour existe encore”	Luc Plamondon, Richard Cocciante	3:50

Single

#	Singiel	Data wydania
1.	„Des mots qui sonnent”	14 października 1991
2.	„L’amour existe encore”	14 października 1991
3.	„Je danse dans ma tête”	3 lutego 1992
4.	„Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime”	6 lipca 1992
5.	„Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”	28 czerwca 1993

Pozycje, certyfikaty i sprzedaż

Kraj	Pozycja	Certyfikacja	Sprzedaż
Belgia Wallonia - Albums Chart[2]	17	-	-
Kanada - Albums Chart[3]	57	2x platinum	225,000[4]
Francja - Albums Chart[5]	4(3)	2x platinum	600,000[6]
USA - Billboard 200[7]	-	-	110,000[8]
=
Świat	-	-	1,500,000

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria
1992	Nagrody Juno	Wokalistka Roku
1992	Félix Awards	Album Roku - Dion chante Plamondon
1992	Félix Awards	Artysta z Quebec z największym sukcesem w języku innym niż francuski
1992	MuchMusic Video Awards	Najlepszy Teledysk Adult Contemporary – „Je danse dans ma tête”
1993	Nagrody Juno	Najlepszy Album Francuskojęzyczny Roku – Dion chante Plamondon