Łzawniczka korzeniasta

Łzawniczka korzeniasta (Ditiola radicata (Alb. & Schwein.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)^[1].

Łzawniczka korzeniasta

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	łzawniaki
Rząd	łzawnikowce
Rodzina	łzawnikowate
Rodzaj	łzawniczka
Gatunek	łzawniczka korzeniasta
Nazwa systematyczna
Ditiola radicata (Alb. & Schwein.) Fr. Syst. mycol. (Lundae) 2(1): 170 (1822)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ditiola, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisali go w 1805 r. Johannes Baptista von Albertini i Lewis David von Schweinitz nadając mu nazwę Helotium radicatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1822 r.^[1]

Ma 11 synonimów. Niektóre z nich:

• Dacrymyces radicatus (Alb. & Schwein.) Donk 1931
• Guepinia radicata (Alb. & Schwein.) Costantin & L.M. Dufour 1891^[2].

W 1983 r. Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda nadali mu polską nazwę misecznica korzeniasta, w 2003 r. W. Wojewoda zmienił ją na łzawniczka korzeniasta^[3].

Morfologia

Owocniki

Kapelusz o średnicy 1–3 (4) cm i podwiniętym brzegu. Powierzchnia żółta lub cytrynowożółta, początkowo brodawkowata, później guzowata, śliska. Młode owocniki z białą osłoną. Trzon cylindryczny lub stożkowaty, szerszy u góry, często nieregularny i rozgałęziony, biały. U podstawy dobrze rozwinięta grzybnia. Miąższ o galaretowatej konsystencji, żółtawy, w trzonie jaśniejszy, w smaku łagodny^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników bladożółty. Zarodniki 3,8–6,2 × 7,8–12,2 µm, eliptyczne, jednokomórkowe lub dwukomórkowe, przeważnie zakrzywione lub nierównoboczne. W strzępkach obecne sprzążki^[4].

Występowanie

Łzawniczka kustrzebkowata występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji, Oceanii i Australii. Najwięcej stanowisk podano w Europie, zwłaszcza na Półwyspie Skandynawskim^[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 5 stanowisk^[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów^[6]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E– gatunek wymierający, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia^[7].

Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje w lasach iglastych na martwym drewnie. W Polsce notowany od maja do lipca na świerku pospolitym i korzeniach sosny^[3], w Niemczech także na drewnie liściastym (topola osika)^[4].