Don Harris (muzyk)

Don Francis Bowman Harris, ps. „Sugarcane” (ur. 18 czerwca 1938 w Pasadenie, zm. 30 listopada 1999 w Los Angeles)^[1] – amerykański muzyk rockowy, jazz-rockowy i bluesowy, wirtuoz skrzypiec, gitarzysta i wokalista. Pionier elektronizacji skrzypiec.

Don „Sugarcane” Harris

Imię i nazwisko	Don Francis Bowman Harris
Pseudonim	„Sugarcane”
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1938 Pasadena
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1999 Los Angeles
Instrumenty	skrzypce, skrzypce elektryczne, gitara elektryczna
Gatunki	blues, rock, jazz-rock
Zawód	muzyk
Powiązania	Devey Terry, Frank Zappa, John Mayall
Instrument
Fender FV-1 Electric Violin Barcus Berry Vibrato AE Violin
Zespoły
Don & Davey John Mayall & the Bluesbreakers The Mothers of Invention Pure Food and Drug Act Tupelo Chain Sex

Życiorys

Jego rodzice byli artystami występującymi na festynach i innych tego rodzaju imprezach^[2]. Mając pięć lat, zaczął się uczyć grać na skrzypcach. Miał zawodowego nauczyciela^[3]. Opanował także grę na gitarze, harmonijce i fortepianie^[4].

Uczęszczał w Los Angeles do artystycznej szkoły średniej. W 1949, jeszcze w Pasadenie poznał Dewey’ego Terry’ego, który grał na gitarze i fortepianie. W 1955 z kilkoma kolegami założyli wokalną grupę doo wopową The Squires^[5]. W 1957 zreorganizowali ją i zaczęli występować jako Don & Dewey^[5]. Nagrali dla wytwórni Specialty Records kilka singli z własnymi kompozycjami, ale żaden nie odniósł sukcesu. Natomiast pochodzące z nich utwory cieszyły się powodzeniem w wykonaniu innych artystów: I’m Leaving It Up to You (Dale & Grace), Farmer John (The Premiers i Neil Young, Justine i Big Boy Pete (The Righteous Brothers). W 1967 duet zakończył wspólną działalność. Potem Don występował w zespołach Little Richarda, Johna Lee Hookera i Johnny’ego Otisa, który nadał mu pseudonim „Sugarcane” (później często skracany do formy „Sugar”) ze względu na powodzenie u kobiet^[6].

W 1969 Frank Zappa, chcąc go zaangażować, musiał z pomocą Otisa wydostać go z aresztu po uprzednim zapłaceniu kaucji^[4]. Don już we wczesnej młodości uzależnił się od narkotyków^[6]. Zappa, który był długoletnim zwolennikiem jego gry, patronował jego karierze i przez długi czas opiekował się nim. „Sugar” nagrał z Zappą siedem albumów, a także okazjonalnie koncertował. Już wówczas grał wyłącznie na skrzypcach elektrycznych. W 1970 dołączył do zespołu brytyjskiego bluesmana – Johna Mayalla. Przez szereg lat jeździł z nim na trasy koncertowe oraz nagrywał płyty. Był kłopotliwym współpracownikiem. Jedyną rzeczą, która stała mu na drodze i prowadziła do zguby – wspominał Mayall – było uzależnienie od narkotyków. Czasami znikał i nie było lepszego wyjścia niż to zaakceptować. Nigdy nie miał telefonu i zazwyczaj trzeba było przez kogoś przesyłać mu wiadomość, i wtedy oddzwaniał. Nigdy też nie miał pieniędzy, ale był miłym, spokojnym chłopakiem o wspaniałym poczuciu humoru^[2].

W tym okresie przez krótki czas prowadził swoją grupę Sugarcane Harris Band^[3], by następnie sformować zespół bluesowo-rockowy Pure Food and Drug Act. Nagrał z nim tylko jeden album pt. Choice Cuts. Płyta, zarejestrowana podczas koncertu w Seattle w 1972 nie wzbudziła zainteresowania słuchaczy. Skład zespołu się zmieniał. Jego członkami byli m.in. gitarzysta basowy Larry Taylor oraz gitarzyści Randy Resnick i Harvey Mandel. Kilka lat po wydaniu Choice Cuts grupa, która prawie nie odbywała prób ze względu na nieodpowiedzialność lidera, zakończyła działalność. W latach 80. grał w eksperymentalnym zespole Tupelo Chain Sex^[3].

W ostatnim okresie życia powrócił do współpracy z Terrym^[5]. Koncertowali w reaktywowanym duecie Don & Dawey. Terry w swoim domowym studiu dokonał ich nowych nagrań, które jednak nie zostały wydane^[2].

Przez wiele lat cierpiał na dolegliwości płuc. Do degradacji zdrowia i wcześniejszej śmierci niewątpliwie przyczynił się długotrwały nałóg narkotykowy. Zmarł w swoim domu w Los Angeles. Miał 61 lat. Został pochowany na cmentarzu w Rose Hills Memorial Park w Whittier^[6]. Pozostawił po sobie córkę i dwóch synów, z których matką był rozwiedziony^[2].

Dyskografia

Jako lider lub współlider

• 1970
  • Don „Sugarcane” Harris – Keep On Driving (MPS Records)
  • Sugarcane (Epic)
• 1971
  • Fiddler On the Rock (MPS)
  • New Violin Summit – Don Sugar Cane Harris–Jean-Luc Ponty–Nipso Brantner–Michal Urbaniak (MPS)
• 1972 Sugar Cane’s Got the Blues (MPS)
• 1973 Cup Full of Dreams (MPS)
• 1974 I’m On Your Case (MPS)
• 1975 Keyzop (MPS)
• 1976 Flashin’ Time (MPS)

Don & Dewey

• 1970 They’re Rockin’ ’Til Midnight, Rollin’ ’Til Dawn! (Specialty Records)

Pure Food and Drug Act

• 1972 Choice Cuts (Epic)

Jako sideman

Z Johnem Lee Hookerem

• 1962 Folk Blues (Crown Records)
• 1973 Born in Mississippi, Raised Up in Tennessee (ABC)
• 1974 Free Beer and Chicken (ABC)

Z Harvim Mandelem

• 1972 The Snake (Janus Records)
• 1973 Shangrenade (Bellaphon)

Z Johnem Mayallem

• 1970 USA Union (Polydor)
• 1971 Back To The Roots (Polydor)
• 1973 Ten Years Are Gone (Polydor)
• 1975
  • Notice to Appear (ABC)
  • New Year, New Band, New Company (ABC Blue Thumb)
• 1976 Banquet in Blues (ABC)
• 1988 John Mayall – Archives to Eighties – Featuring Eric Clapton & Mick Taylor (Polydor) – kompilacja
• 1994 John Mayall & The Bluesbreakers – Cross Country Blues (One Way Records) – kompilacja
• 1999 Rock the Blues Tonight (Indigo Delux)

Z Johnnym Otisem

• 1968 Cold Shot (Kent Records)
• 1970 The Johnny Otis Show – Cuttin' Up (Epic)

Z Little Richardem

• 1964 Little Richard Is Back (Vee Jay Records)
• 1971 Well Alright! (Specialty Records)

Z Tupelo Chain Sex

• 1983 Ja-Jazz (Selma Record Company)
• 1984 Spot the Difference (Selma Record Company)

Z Frankiem Zappą

• 1969 Hot Rats (Reprise)
• 1970
  • Burnt Weeny Sandwich (Reprise)
  • The Mothers of Invention – Weasels Ripped My Flesh (Reprise)
  • Chunga’s Revenge (Reprise)
• 1974 Apostrophe (') (DiscReet)
• 1996 The Lost Episodes (Rykodisc)
• 2023 Funky Nothingness (Zappa Records)

Zestawienie wg dat wydania płyt