Douglas A2D Skyshark

Douglas A2D Skyshark – amerykański samolot szturmowy zaprojektowany w z zakładach Douglas Aircraft Company dla United States Navy (USN) na początku lat 50. XX wieku. Samolot nie wszedł do produkcji seryjnej.

Douglas A2D Skyshark

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Douglas Aircraft Company
Typ	pokładowy samolot szturmowy
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Historia
Data oblotu	26 maja 1950
Dane techniczne
Napęd	1 × silnik turbośmigłowy Allison XT-40-A-2
Moc	3800 kW
Wymiary
Rozpiętość	15,24 m
Długość	12,58 m
Wysokość	3,68 m
Powierzchnia nośna	37,2 m²
Masa
Własna	5864 kg
Startowa	10 436 kg
Osiągi
Prędkość maks.	813 km/h
Prędkość wznoszenia	37 m/s
Pułap praktyczny	14 664 m
Zasięg	3520 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 × 20 mm 2500 kg bomb lub rakiet
Użytkownicy
Unites States Navy

Historia

A2D-1 w locie

25 czerwca 1945, zaledwie trzy miesiące po pierwszym locie Douglasa A-1 Skyraider, USN poprosiło zakłady Douglasa o rozpoczęcie prac nad jego następcą, który miał być napędzany silnikami turbośmigłowymi^[1] Przewidywano, że nowy samolot wejdzie na wyposażenie lotniskowców eskortowych typu Casablanca^{[potrzebny przypis]}. W ciągu następnych 18 miesięcy Douglas przedstawił trzy różne zbliżone projekty Douglas D-557A/B/C^[1]. Rozpoczęto wówczas prace nad konstrukcją nowego samolotu przebudowując kadłub XBT2D-1, ale przed ukończeniem projektu został on przerwany z powodu problemów z silnikami^[1]. W tym czasie rozważano także użycie silników odrzutowych Westinghouse 24C, ale ten projekt nie wyszedł poza początkową fazę planowania^[1]. 11 czerwca 1947 Douglas otrzymał propozycję zbudowania makiet i przeprowadzenia testów w tunelu aerodynamicznym nowego samolotu^[1]. Po inspekcji makiety na początku września USN podpisała kontrakt z Douglasem 25 września na dostarczenie dwóch samolotów, które otrzymały oznaczenie XA2D-1 napędzanych dwoma silnikami Allison XT-40^[1]. Gotowa maszyna z nowym silnikiem do swojego pierwszego lotu wystartowała 26 maja 1950. Lot trwał tylko dwie minuty ponieważ pojawiły się bardzo silne wibracje zespołu napędowego. 1 czerwca tego samego roku samolot wzbił się po raz drugi w powietrze i wykonał prawidłowy 13 minutowy lot. Podczas trwania 23. lotu testowego w grudniu 1950 samolot uległ rozbiciu, a pilot zginął. Loty podjął drugi prototyp, jednak problemy z nową konstrukcją silnika nie ustawały. Pomimo tego podjęto decyzje o produkcji seryjnej. Wybudowano 10 egzemplarzy, ale żaden z nich nie wszedł do służby, a cały program anulowano. Zdobyte doświadczenia zostały wykorzystane w konstrukcji samolotu McDonnell Douglas A-4 Skyhawk.

Konstrukcja

Skyshark był jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Napędzanym zdwojonym silnikiem Allison XT-40-A-2, w którym obydwa wchodzące w jego skład silniki położone były obok siebie w dole kadłuba napędzając wspólny reduktor. Wlot powietrza do silnika składał się z trzech otworów umieszczonych pod kołpakiem śmigła. W przedniej części osłony śmigła zamontowany był radar. Proste skrzydło o obrysie trapezowym, rozszerzające się przy kadłubie. Wyposażone w klapy szczelinowe. Podczas hangarowania skrzydła były składane w połowie swojej rozpiętości. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z kabiną pilota umieszczoną nad silnikiem. Podwozie klasyczne, główne chowane do wnęk w skrzydłach z obrotem o 90°. Kółko ogonowe zamontowane było na długim wysięgniku chowanym w kadłub.