Dubrowna

Dubrowna (biał. Дуброўна, Dubrouna; ros. Дубровно, Dubrowno) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, nad Dnieprem, siedziba administracyjna rejonu dubrowieńskiego. W 2010 roku liczyło ok. 8 tys. mieszkańców^[1].

Dubrowna

Дуброўна
Дубровно

Pałac Lubomirskich przed 1941 rokiem
Herb Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	170 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	8000
Nr kierunkowy	+375 2137
Kod pocztowy	211040
Położenie na mapie obwodu witebskiego Dubrowna
Położenie na mapie Białorusi Dubrowna
54°34′N 30°41′E

Historia

Widok Dubrowny w lutym 1840 roku

Miasto od XVI wieku, własność magnacka^[2]. Spustoszona przez wojska moskiewskie w 1535, 1562 i 1580. W czasach przynależności do Rzeczypospolitej istniał tu zamek obronny. W 1630 roku wojewoda Mikołaj Hlebowicz wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z Witebska. Po Hlebowiczach właścicielami miejscowości był ród Sapiehów. Po I rozbiorze Rzeczypospolitej w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W 1777 roku Rosjanie pozbawili ją statusu stolicy powiatu. W XIX wieku własność rodu Lubomirskich. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się Napoleon Bonaparte.

Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.

Z okolic Dubrowny pochodził prekursor artylerii rakietowej Kazimierz Siemienowicz.

Podczas okupacji hitlerowskiej, jesienią 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. W lutym 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na cmentarzu żydowskim^[3].

Galeria

• 
  Cerkiew Świętej Trójcy
• 
  Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy
• 
  Budynek klasztoru Bernardynów
• 
  Kaplica św. Borysa i św. Gleba
• 
  Most nad Dnieprem