Dwór Szalayów w Szczawnicy

Dwór Szalayów w Szczawnicy – dwór rodu Szalayów wybudowany w stylu klasycystycznym w 1839, znajdujący się w Szczawnicy przy ul. Szalaya 80.

Dwór Szalayów w Szczawnicy

Elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Szczawnica
Typ budynku	dwór
Styl architektoniczny	klasycystyczny
Kondygnacje	2
Ukończenie budowy	1839
Pierwszy właściciel	Józef Szalay
Kolejni właściciele	Władysław Szalay, Alojzy Szalay, Feliks Pławicki, Ida Lasocka, rodzina Bahrów, rodzina Białków
Obecny właściciel	obiekt w prywatny
Położenie na mapie Szczawnicy Szczawnica, Dwór Szalayów
Położenie na mapie Polski Szczawnica, Dwór Szalayów
Położenie na mapie województwa małopolskiego Szczawnica, Dwór Szalayów
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego Szczawnica, Dwór Szalayów
Położenie na mapie gminy Szczawnica Szczawnica, Dwór Szalayów
49°25′17,3″N 20°29′17,6″E
Strona internetowa

Dwór jest najstarszym budynkiem uzdrowiska Szczawnica^[1]. Obecnie dwór pełni funkcję pensjonatu^[2].

Historia

Dwór wybudowany został w 1839 przez Józefa Szalaya węgierskiego szlachcica, twórcę uzdrowiska Szczawnica. Dworek zwany „Pawilonem” właściwie nie był na stałe zamieszkały, a służył jako miejsce reprezentacyjne dla przyjmowania gości. Położony w zakolu potoku Grajcarka otoczony był parkiem z kaskadami, wodotryskami i sadzawką. W parku znajdowały się rzadkie w naszym klimacie gatunki drzew jak tulipanowiec amerykański, życiodrzew, sumak perukowaty, buk krwawy, jesion płaczący i sosna amerykańska. Obok dworku tuż nad Grajcarkiem stał mały drewniany budynek łazienek zasilany bezpośrednio mocnym prądem wody rzecznej do natrysków^[3]. W połowie XIX w. uległ nieznacznej przebudowie^[1].

W 1876 r. po śmierci Józefa Szalaya dworek odziedziczył jego starszy syn Władysław. W 1890 dworek przechodzi w ręce kuzyna Władysława, Alojzego Szalaya. W latach następnych zadłużony obiekt przejmuje Feliks Pławicki. W 1904 dworek nabyła hrabina Ida Lasocka. W latach 20. XX w. był w rękach rodziny Bahrów, a później rodziny Białków^[3].

Po II wojnie światowej dworek popadł w ruinę. Obecnie (2018) obiekt z ogrodem są własnością prywatną. Wewnątrz zachował się klasycystyczny piec^[1].

• 
  Widok od strony wschodniej
• 
  Widok od strony południowej