Dywizja Najwyższego Naczelnika

Dywizja Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej^[1] – jedna z formacji zbrojnych okresu powstania kościuszkowskiego.

Dywizja Najwyższego Naczelnika

Historia
Państwo	I Rzeczpospolita
Sformowanie	1794
Rozformowanie	1794
Dowódcy
Pierwszy	Tadeusz Kościuszko
Działania zbrojne
Insurekcja kościuszkowska
Organizacja
Rodzaj wojsk	Wojska lądowe

gen. Tadeusz Kościuszko, dowódca dywizji.

Formowanie i struktura dywizji

Dywizja nie miała standardowej organizacji. W każdym okresie składała się jednak z trzech rodzajów wojsk: piechoty i strzelców, kawalerii oraz artylerii. Podział wewnętrzny ograniczał się jedynie do tzw. komed. Występował natomiast podział ugrupowana dywizji:

• marszowy: awangarda, korpus (siły główne) i ariergarda;
• bojowy: pierwsza i druga linia piechoty, prawe i lewe skrzydło (przeważnie jazda), i korpus rezerwowy.

Walki

Jej trzon stanowiła dotychczasowa Dywizja Małopolska, którą dwukrotnie wzmocniły oddziały Dywizji Wielkopolskiej: raz pod Racławicami, drugi raz pod Szczekocinami. Dywizja walczyła pod obiema tymi miejscowościami. Później stanowiła główny komponent sił broniących Warszawy. Po odwrocie armii prusko-rosyjskiej spod Warszawy przekazywała swe oddziały do innych dywizji, przede wszystkim do dywizji znajdujących się na prawym brzegu Wisły. Pod koniec października 1794 pozostały z niej tylko szczupłe komendy.

Dowódca

• gen. Tadeusz Kościuszko

Zobacz też

• Bitwa pod Racławicami
• Bitwa pod Szczekocinami
• dywizje polskie