Edwin Oppler

Edwin Oppler (ur. 18 czerwca 1831 w Oleśnicy, zm. 6 września 1880^[1] w Hanowerze^[2]) – niemiecki architekt żydowskiego pochodzenia. Swoje dzieła projektował głównie w stylu neogotyckim oraz neoromańskim^[2].

Edwin Oppler

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1831 Oleśnica
Data i miejsce śmierci	6 września 1880 Hanower
Dziedzina sztuki	Architektura
Epoka	Historyzm

E. Oppler: zamek w Braunfels

E. Oppler: projekt synagogi w Monachium

Życiorys

Syn kupca Salo Opplera i Minny Seldis^[2], uczęszczał do gimnazjum we Wrocławiu, a następnie ukończył architekturę na politechnice w Hanowerze i kształcił się w stolarstwie w Bremie^[1][2]. Później pracował w pracowni Conrada Wilhelma Hasego, gdzie prowadził restaurację budynków w Hanowerze i Hildesheim^[1]. W latach 1858–1860 Oppler odbył podroż do Brukseli i Paryża^[3], gdzie zatrudnił się w pracowni Eugène’a Viollet-le-Duca, pracując nad restauracją katedr w Paryżu, Rouen i Amiens^[1]. W 1866 poślubił Ellę Cohen^[3].

W 1859 Oppler rozpoczął własną działalność architektoniczną w Hanowerze^[1], gdzie według jego projektów powstało lub przebudowano 30 obiektów^[2]. Za zaprojektowanie wnętrz zamku Marienburg (1864 r.) otrzymał tytuł Królewskiego Radcy Budowlanego^[2]. Oppler znany jest ze swoich licznych projektów synagog, przy których odszedł od powszechnych wówczas stylizacji arabsko-mauretańskich, wprowadzając styl arkadowy oraz detale późnoromańskie i wczesnogotyckie^[1]. Oppler wybudował bożnice żydowskie we Wrocławiu, Świdnicy, Hameln i Bleicherode^[1]. Żadna z nich nie zachowała się – uległy zniszczeniu przez nazistów^[2].

W latach 1870–1878 Oppler wydawał pismo „Die Kunst im Gewerbe”^[1].

Publikacje

• Handbuch für Architecten (1870)

Prace i projekty

• Od 1862 do końca lat 70. – główny (nowy) dom zdrojowy oraz kilka pensjonatów sanatorium w Sokołowsku^[2],
• wnętrza zamku Marienburg (od 1864 r.)^[2],
• 1864–1870 – synagoga Bergstrasse w Hanowerze^[4],
• 1863–1870 – dom towarowy Heinemanna w Hanowerze,
• 1866–1872 – Nowa Synagoga we Wrocławiu^[5],
• trzy grobowce na kirkucie we Wrocławiu: Kolkerów, Heimannów i swego ojca^[2],
• 1867–1872 – willa Alberta Cahna w Bonn-Plittersdorfie^[6],
• 1873–1874 – willa Solms w Baden-Baden,
• 1874–1875 – Szkoła Izraelicka w Hanowerze,
• 1877 – synagoga w Karlowych Warach,
• 1877 – synagoga w Świdnicy^[1].