Elżbieta Laskowska (filolog)

Elżbieta Felicja Laskowska (ur. 9 lutego 1946 w Bydgoszczy^[3], zm. 1 maja 2022^[4]) – polska filolog, prof. dr hab^[1][4].

Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku.

Elżbieta Laskowska

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1946 Bydgoszcz
Data śmierci	1 maja 2022
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia polska, językoznawstwo[1]
Habilitacja	6 maja 1993[1] – językoznawstwo Wydział Filologiczno-Historyczny Uniwersytetu Gdańskiego
Profesura	21 lutego 2005[2]
Odznaczenia

Życiorys

W 1969 r. ukończyła studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku^[3]. W latach 1969–1974 pracowała w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Bydgoszczy. W 1974 r. rozpoczęła studia doktoranckie w Zakładzie Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Tam w 1977 r. obroniła pracę doktorską^[3]. W latach 1978–1981 pracowała jako adiunkt w Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu, w latach 1982–1984 jako adiunkt w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie, Oddział w Kaliszu, od 1984 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy^[3] (od 2000 r. Akademii Bydgoskiej, od 2005 r. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego). W 1993 r. habilitowała się na podstawie pracy zatytułowanej Wartościowanie w języku potocznym^[1] (stopień nadał jej Uniwersytet Gdański^[3]). Od 1994 r. kierowała w bydgoskiej uczelni Zakładem Językoznawstwa Synchronicznego, od 1995 r. przez dwie kadencje była równocześnie dyrektorem Instytutem Filologii Polskiej tamże^[3]. W 2005 r. nadano jej tytuł profesora w zakresie nauk humanistycznych^[1]. W 2007 r. została kierownikiem nowo powstałej Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej^[5]. Była zatrudniona na stanowisku profesora zwyczajnego w Katedrze Dziennikarstwa, Nowych Mediów i Komunikacji Społecznej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego^[1]. Przeszła na emeryturę w 2019 r.^[5]

Była jedną z założycielek i następnie działaczką powstałego w 1969 r. Wincentyńskiego Duszpasterstwa Akademickiego „Stryszek” w Bydgoszczy. Uczestniczyła w trwającym w latach 1995–2000 III Powojennym Synodzie Archidiecezji Gnieźnieńskiej^[6].

W latach 1990–1994 była radną Rady Miasta Bydgoszczy^[3][7].

W 2008 r. została prezesem Stowarzyszenia Etyki Słowa.

Była odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Srebrnym Krzyżem Zasługi^[8]. 26 kwietnia 2022 Uniwersytet Kazimierza Wielkiego przyznał jej medal Casimirus Magnus, którego nie zdążyła odebrać osobiście przed śmiercią^[5].

Pochowana 5 maja 2022 na cmentarzu na bydgoskich Bielawach^[9].