Elżbieta Sanna

Elżbieta Sanna (właściwie: wł. Elisabetta Sanna Porcu; ur. 23 kwietnia 1788 w Codrongianos na Sardynii, zm. 17 lutego 1857 w Rzymie) – włoska tercjarka i profeska Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka, członkini Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, które założył św. Wincenty Pallotti oraz jego współpracownica, błogosławiona Kościoła katolickiego.

Błogosławiona
Elżbieta Sanna

wł. Elisabetta Sanna Porcu

tercjarka i profeska Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1788 Codrongianos
Data i miejsce śmierci	17 lutego 1857 Rzym
Czczona przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	17 września 2016 Codrongianos przez Franciszka[a]
Wspomnienie	17 lutego

Krótka biografia

Pochodziła z Sardynii, z wielodzietnej, rolniczej rodziny Salvatore Sanny i Marii Dominiki Lai^[1]. Była analfabetką, posługującą się dialektem sardyńskim. Kiedy miała trzy miesiące zachorowała na ospę, która spowodowała jej częściowy paraliż ramion. W 1807 wyszła za mąż za Antonia Marię Porcu. Miała siedmioro dzieci, z których dwoje zmarło wkrótce po narodzeniu. Po osiemnastu latach małżeństwa, po śmierci jej męża w 1825 została wdową^[2]. Podjęła wówczas decyzję pielgrzymki do Ziemi Świętej wraz ze swoim spowiednikiem ks. Józefem Valle^[3]. Po drodze zatrzymała się w Rzymie, gdzie pozostała już do końca swego życia^[2]. W Rzymie spotkała założyciela pallotynów Wincentego Pallottiego, późniejszego świętego, który stał się jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym przez następne dziewiętnaście lat. Zamieszkała na poddaszu w pobliżu bazyliki św. Piotra^[2]. Praktykowała czyny miłosierdzia^[2].

Zmarła w opinii świętości w Rzymie 17 lutego 1857^[3]. Pochowano ją w rzymskim kościele San Salvatore in Onda^[3].

Proces beatyfikacji

Przekonani o jej świątobliwości życia ojcowie pallotyni podjęli próbę wyniesienia ją na ołtarze^[4]. 11 marca 1858 został otwarty proces informacyjny na szczeblu diecezjalnym, który zakończył się 29 lipca 1862^[4]. Następnie 22 kwietnia akta procesu zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej, która 17 stycznia 1911 po zapoznaniu się z dokumentacją wydała dekret o ważności postępowania informacyjnego, po czym 4 marca 1994 wydano tzw. Nihil obstat, wyrażając zgodę na rozpoczęcie procesu jej beatyfikacji^[4]. Na postulatora procesu wyznaczono polskiego pallotyna ks. Jana Koryckiego SAC^[4].

W 1997 złożono tzw. Positio wymagane w procedurze beatyfikacyjnej, po czym 22 kwietnia 1997 odbyła się sesja konsultorów historycznych, a 20 listopada 2012 sesja konsultorów teologicznych^[4]. 21 stycznia 2014 odbyła się sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, po której 27 stycznia tegoż roku papież Franciszek promulgował dekret o heroiczności jej cnót^[4]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

21 stycznia 2016 uznano cud za jej przyczyną, a następnie 17 września 2016 w bazylice Przenajświętszej Trójcy (Saccargia) w Condrongianos odbyła się uroczystość jej beatyfikacji, której dokonał w imieniu papieża Franciszka, kard. Angelo Amato^[5].

Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 17 lutego (dies natalis)^[6].

Zobacz też

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Beatyfikowani i kanonizowani przez Franciszka
• Kult świętych

Uwagi

1. w imieniu Papieża, kard. Angelo Amato (prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych)