Elżbieta Wojciechowska

W latach 1959–1967 Elżbieta Wojciechowska była członkiem zespołu Teatru Rapsodycznego. Przygotowała także adaptację ostatniego przedstawienia likwidowanego przez ówczesne władze teatru. 1 czerwca 1967, a więc blisko w miesiąc po odwołaniu, przez Ministra Kultury i Sztuki, Mieczysława Kotlarczyka ze stanowiska dyrektora teatru, odbyła się premiera przedstawienia „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, podczas którego nastąpiło swoiste, symboliczne pożegnanie zespołu z publicznością. Aktor grający króla Błystka przemawiał do poddanych: „Drużyno moja wierna! [...] Kończy się dzień nam i robota nasza. Byliśmy pomocnikami światła. [...] A teraz musimy, pod ziemię...”^[6]. W latach 1972–1981 była twórcą i reżyserką „Teatru Lektora”^[5], a później długoletnim kierownikiem Działu Naukowo-Oświatowego Muzeum Historycznego Miasta Krakowa^[2].

W Teatrze Rapsodycznym^[6]:

Witeź w tygrysiej skórze (epopeja gruzińska) reż. M. Kotlarczyk – Żona (chór)
Przygody Dyla Sowizdrzała (epopeja flamadzka) reż. M. Kotlarczyk – Hafciareczka
Dialogi miłości (Pierścień wielkiej damy, Kleopatra, Za kulisami – Tyrtej) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Panienka z pensji oraz Eginea,
Szopka krakowska [1960] (cz. III Wesołych Świąt) reż. M. Kotlarczyk – chórzystka, Wagant, Poczta oraz kolędnik,
Legenda o Kraku i Wandzie (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Rusałka
DZIADY. Poemat dramatyczny. Scen dwanaście (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Dziecko, Chór aniołów,
Orland szalony (włoska epopeja renesansowa) (L. Ariosto) reż. M. Kotlarczyk – Giermek
Prawdziwa historia zdobycia Meksyku (Aztek Anonim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chór dziewcząt azteckich,
Rusłan i Ludmiła (Aleksander Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Niewolnica Czarnomora
Kwiaty Polskie (Julian Tuwim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – recytacje
Kopernik (Sceny z czasów Renesansu) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Cecylia Gallerani
Sól attycka (Arystofanes: Osy, Acharniacy, Bojomira, Pokój) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Koryntka, Urodzajka,
Kalewala (epopeja fińska wg E. Lönnorota) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Annikki, Służka
Szopka krakowska [1964] reż. M. Kotlarczyk – Aniołek, Niewiastka, członek Cyganerii Krakowskiej, Poczta, kolędnik
Boska komedia (Dante) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Franczeska
Pan Tadeusz (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Narrator
Lis sowizdrzał (J.W. Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Świerszcz
Królowa Marysieńka oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anusia, Narratorka,
Fortepian i pióro (Opowieść muzyczna o Chopinie) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Ludwika
Pinokio (Collodi) adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Pinokio lub Pulcinella (zamiennie z E. Barską)
Faust (Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Archanioł, Koczkodan
Polonez Bogusławskiego oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – chór I
Eugeniusz Oniegin (Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Tatiana
Ballada o Janosiku oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Góralka
Kopciuszek adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Kopciuszek
Akropolis (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anioł, Chorus, Anioł snu Jakubowego, Chorus aniołów-muzykantów
O pijanicy co królem był oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chorus panien
Odyseja (Homer) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Kalipso
O krasnoludkach i sierotce Marysi (M. Konopnicka) oprac. E. Wojciechowska, D. Jodłowska – Poetka

Elżbieta Wojciechowska

Życiorys

Role teatralne

Odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on